Δολοφονήθηκε από το μαχαίρι του νεοναζί Γιώργου Ρουπακιά –ο οποίος σημειωτέον ότι σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος- και με την ανοχή των μπάτσων στις 18 Σεπτέμβρη 2013 στο Κερατσίνι.
Αν ζούσε σήμερα θα γιόρταζε τα 40 του χρόνια.
Ενα 34χρονο εργατόπαιδο-καλλιτέχνης από το Κερατσίνι, ο Παύλος Φύσσας, μας δίδαξε ήθος και αξιοπρέπεια. Στάθηκε περήφανα απέναντι στους νεοναζί, δείχνοντάς τους ότι δεν τους φοβάται, και ας είχε αυτό σαν αποτέλεσμα, να είναι ο πρώτος Ελληνας -είχαν προηγηθεί μετανάστες- που έπεσε νεκρός από επίθεση των νεοναζιστικών ταγμάτων εφόδου.
«Δολοφονήθηκε (σ.σ ο Παύλος Φύσσας) υπό τα βλέμματα τουλάχιστον οκτώ αστυνομικών, εκ των οποίων ο ένας ήταν βαριά οπλισμένος», μας είχε πει ο δικηγόρος πολιτικής αγωγής Θ. Καμπαγιάννης προσθέτοντας: «Προτού ξεκινήσει η επίθεση οι αστυνομικοί βρίσκονταν μαζί με τους Χρυσαυγίτες, που ήταν πολλοί και οπλισμένοι. Δεν βρίσκονταν μαζί με τα παιδιά, που ήταν λίγα και άοπλα και τα οποία ήταν φανερό πως θα γίνονταν τα θύματα, εάν κάτι συνέβαινε».
Η ακραία έκφραση του κοινωνικού εκφασισμού, τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου της εγκληματικής συμμορίας του Μιχαλολιάκου, που αποτελούν μπράβοι της νύχτας, λουμπεναριό, λοβοτομημένα ανθρωποειδή, περιγράφονται απόλυτα από το ανατριχιαστικό ηχητικό που βρέθηκε στο κινητό τηλέφωνο του σιτιζόμενου από τα ταμεία της Χ.Α δολοφόνου, κατ’ εντολή της ηγεσία του, Ρουπακιά:
Περήφανα σηκώνω το μέτωπο στον ήλιο/
με το πουκάμισο μου στο αίμα βουτηγμένο/
Με το στερνό μου βλέμμα τον ήλιο αντικρίζω/
και στη γλυκιά πατρίδα το αίμα μου χαρίζω./
Με λένε χρυσαυγίτη, φασίστα δολοφόνο/
φασίστα για το αίμα αλλά και για τον πόνο.
Τιμή και δόξα στον δολοφονημένο αντιφασίστα. Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε. Ο Παύλος Φύσσας θα ζει πάντα ανάμεσα μας.
tsak-giorgis.
