Σφίγγετε η καρδιά σου κάθε φορά που πληροφόρησε την αντιμετώπιση που έχουν μικρά παιδάκια που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες λόγω κάποιας πάθηση -στην προκειμένη περίπτωση αυτισμό– από ορισμένους γονείς και το πιο τραγικό και από κάποιους που αυτοαποκαλούνται “εκπαιδευτικοί”.
Το τελευταίο σχετικό περιστατικό μας έρχεται από την Πάτρα καθώς ιστοσελίδα της πόλης αυτής μας γνωστοποιεί: ” Ένα απίστευτο περιστατικό διαδραματίστηκε έξω από δημοτικό παιδικό σταθμό της Πάτρας και μπροστά στα έκπληκτα μάτια μικρών παιδιών. Δάσκαλοι του χώρου προσχολικής αγωγής δεν επέτρεπαν σε μάνα και το παιδί της να μπουν στον παιδικό σταθμό, εξαιτίας της λήξης της σύμβασης ειδικής παιδαγωγού, καθώς το μικρό παιδί έχει διαγνωστεί με ήπιας μορφήςαυτισμό¨”.
Ευτυχώς υπήρξαν άμεσα τα ανακλαστικά της δημοτικής αρχής Πάτρας και έστω και προσωρινά έλυσε το πρόβλημα, με την μοναδική δυνατότητα που είχε να προσλάβει με δίμηνη σύμβαση ειδικούς εργαζόμενους για να σταθούν δίπλα στο παιδάκι που αντιμετωπίζει to πρόβλημα.
Σημειώνει η ανακοίνωση του δήμου Πάτρας μεταξύ άλλων:
Τα παιδιά αυτά έχουν το δικαίωμα στη προσχολική αγωγή αδάπανα, όμως αυτό είναι ζητούμενο, γιατί για το κράτος και τα παιδιά αυτά δυστυχώς είναι κόστος.
Γι’ αυτό και οι περικοπές των κοινωνικών δαπανών, οι συνεχιζόμενες απαγορεύσεις των προσλήψεων ακόμη και σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Όλα αυτά καθιστούν έως αδύνατη την αγωγή, φροντίδα και προσχολική αγωγή των παιδιών μας.
Ζητάμε από το Υπουργείο Εσωτερικών να εγκρίνει άμεσα το αίτημά μας, ώστε να προχωρήσουμε στην προκήρυξη πρόσληψης των ανάλογων θέσεων.
Για μας το ζητούμενο είναι η ικανοποίηση του δικαιώματος στην προσχολική αγωγή και εκπαίδευση όλων των παιδιών και των παιδιών με παθήσεις ή αναπηρίες και μάλιστα δωρεάν, χωρίς καμία συμμετοχή ή τροφεία, από τις οικογένειές τους. Αυτό θα πρέπει να γίνει με ευθύνη του κράτους, με ανάλογο σχεδιασμό – προγραμματισμό, χρηματοδότηση, κατάλληλες υποδομές και μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό, σε αντίθετη κατεύθυνση από την εφαρμοζόμενη διαχρονικά κυβερνητική πολιτική της μείωσης των κοινωνικών παροχών και δαπανών.
Γι’ αυτό συνεχίζουμε να διεκδικούμε τη γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και τη δυνατότητα προσλήψεων μόνιμου προσωπικού, ώστε να καλύψουμε τις μεγάλες ελλείψεις προσωπικού των κοινωνικών μας δομών.
