Μπορείτε να θυμηθείτε κάποια Καθαρά Δευτέρα που έλειπε από το τραπέζι σας η λαγάνα;
Μπορεί να μην έχουμε χταπόδι ή γαρίδες ή ελιές ή ταραμά, αλλά λαγάνα θα έχουμε οπωσδήποτε.
Το ψωμάκι που ταιριάζει εξίσου με τη γλυκιά γεύση του χαλβά και με την αλμυρή της
ελιάς και του ταραμά, είναι από τα αγαπημένα εδέσματα της πρώτης μέρας της Μεγάλης Σαρακοστής.
Η γεύση του σουσαμιού που τονίζεται από το ταχίνι που πολλοί –ανάμεσά τους κι εγώ- προσθέτουν στο ζυμάρι, χαρακτηρίζει αυτόν τον επίπεδο σαν πίτα άρτο που κόβεται με το χέρι και δεν χορταίνεται ιδιαίτερα αν είναι ζεστός.
Η λαγάνα ΠΡΕΠΕΙ να είναι επίπεδη. Μια φουσκωτή λαγάνα «δεν λέει». Άζυμο ψωμί, λειψανάβατο. Γι αυτό και η μαγιά ( ή το προζύμι ) είναι λιγότερη αναλογικά και σε μερικές, παλιότερες συνταγές λείπει τελείως.
Και φυσικά δεν χρησιμοποιείται στο ζύμωμά της γάλα ή βούτυρο που διάβασα σε κάποιες συνταγές. Η λαγάνα είναι νηστίσιμο ψωμί. Πολλοί δεν βάζουν ούτε λάδι, αντικαθιστώντας το με ταχίνι.
Η δική μου συνταγή είναι ενδιάμεση. Έχει λίγο κι από τα δύο, αλλά μπορεί να παραληφθεί ότι δεν μας αρέσει, αυξάνοντας λίγο την ποσότητα του άλλου. Επίσης προτείνω το μέλι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούμε να το αντικαταστήσουμε με ζάχαρη. Καλό είναι επίσης να ανακατέψουμε αλεύρια: ολικής, κίτρινο και λευκό αλεύρι σκληρό ή για όλες τις χρήσεις, είναι καλός συνδυασμός. Η συνταγή γίνεται προφανώς και με προζύμι αλλά αυτή τη φορά την έφτιαξα με ξηρή μαγιά για ευκολία.
Εκείνο όμως που είναι εκ των ων ουκ άνευ είναι το σουσάμι. Μπόλικο αποφλοιωμένο ή αναποφλοίωτο σουσάμι και 2-3 κουταλιές μαυροσίσαμο. Κάνουν τη διαφορά!
Υλικά (για 2 μέτριες λαγάνες):
