Του Κωνσταντίνου Μ. Συριάνου*
Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στην πόλη μας. Ωστόσο, παρ’ ότι έφυγα από το Κιάτο δύο φορές για πανεπιστημιακές σπουδές (Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών), συνειδητά επέλεγα κάθε φορά να επιστρέφω στον τόπο μας, στο Κιάτο. Η κινητήρια δύναμη αυτής της επιλογής μου είναι γιατί πάντα πίστευα σε αυτόν τον τόπο και στους ανθρώπους του. Πάντα πίστευα στους ανθρώπους που μένουν στον τόπο τους και αντιστέκονται στην απραξία και στην αδράνεια.
Η αγάπη μου για τον τόπο μας ήρθε να συγκεραστεί με ένα γεγονός των πανεπιστημιακών μου χρόνων που έμελλε να αλλάξει ριζικά τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι και βιώνω την συνύπαρξη με το συνάνθρωπο μου. Στο τελευταίο έτος των σπουδών μου στα Χαροκόπειο και στο πλαίσιο της ειδικότητας κλήθηκα να υπηρετήσω στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο. Εκεί λοιπόν ένα πρωινό χρειάστηκε να επισκεφτώ μια ασθενή με καρκίνο του οισοφάγου, τελευταίου σταδίου. Όταν έκανα τα απαραίτητα της δουλειάς κίνησα να φύγω και άξαφνα ένιωσα το χέρι της να με τραβάει απαλά. Κάθισα δίπλα της στο κρεβάτι και, πιασμένοι χέρι -χέρι, μείναμε για λίγη ώρα να κάνουμε παρέα ο ένας στον άλλον, χωρίς να μιλάμε, μιας και η κυρία δεν μπορούσε λόγω του χειρουργείου να μιλήσει. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα βαθιά μέσα μου ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα που μπορώ και οφείλω να κάνω: είναι να «απλώσω» το χέρι μου και να βοηθήσω το συνάνθρωπο μου που με χρειάζεται δίπλα του. «Να αγαπάς την ευθύνη», λοιπόν, μας έγραφε ο μεγάλος μας στοχαστής Καζαντζάκης. Για το λόγο αυτό αποφάσισα να δηλώσω παρών στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, για να εκπληρώσω μια ανάγκη, μια βαθιά αίσθηση ευθύνης και καθήκοντος. Να προσφέρω στον τόπο μας και στους ανθρώπους του.
Πολύ νωρίς στην πορεία μου προς τα αυτοδιοικητικά του Δήμου μας, συνάντησα το Μάρκο, άγνωστο προς εμένα μέχρι πρότινος. Από τον πρώτο μας κιόλας καφέ συνειδητοποίησα πως επρόκειτο για έναν ξεχωριστό άνθρωπο. Πίσω από το μέχρι τότε χαμηλό κοινωνικό του προφίλ κρυβόταν ο υψηλός πνευματικός πλούτος ενός ανθρώπου που «παντρεύει» το πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα επαγγελματικό γίγνεσθαι, με βαθιά κοινωνική ευαισθησία. Κατάλαβα από την πρώτη μας συνάντηση πως με αυτόν τον άνθρωπο μπορούμε να αλλάξουμε το Δήμο μας και να τον εκτοξεύσουμε μπροστά, σε ένα διαφορετικό Δήμο, ο οποίος θα πρωτοπορεί και θα καινοτομεί σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Ταυτόχρονα όμως θα είναι σε θέση να σκύψει με σεβασμό και διακριτικότητα απέναντι στην ανάγκη των δημοτών του.
Καλούμαστε λοιπόν να διαχειριστούμε ένα Δήμομε όλα τα προβλήματα που συναντάμε στην καθημερινότητα μας. Το πλέον όμως σημαντικό πρόβλημα για μένα είναι ότι η απερχόμενη Δημοτική Αρχήέχει δυστυχώς χαμηλώσει το επίπεδο προσδοκιών του Δημότη. Έχουμε φθάσει στο σημείο να ανακυκλώνουμε καθημερινά τα ίδια προβλήματα, δηλαδή την έλλειψη καθαριότητας, το μη πόσιμο νερό, τον κατακλυσμό της περιοχής μας από τους Ρομά, τα αδέσποτα σκυλιά στους δρόμους. Προσωπικά θεωρώ αποτυχημένο το μοντέλο διοίκησης που ασχολείται και ανακυκλώνει τα ίδια προβλήματα τα τελευταία χρόνια. Συζητάμε δηλαδή για τα αυτονόητα που θα έπρεπε να είχαν γίνει χθες και ανάγουμε σε εθνοσωτήρες μας αυτούς που μιλάνε για αυτά που όφειλαν να έχουν επιλύσει ήδη. Δεν αποτελούν έργα ανάπτυξης το νερό και η καθαριότητα, αλλά αυτονόητα πράγματα που δεν πρέπει να χαίρουν επιβράβευσης..
Αποτελεί λοιπόν κύριο μας μέλημα να ξανασηκώσουμε ψηλά τις προσδοκίες των συνΔΗΜΟΤΩΝ μας και για να επιτευχθεί αυτό θα επαναπροσδιορίσουμε την ιεράρχηση των αναγκών τους από το μηδέν. Με βασικούς πυλώνες την παιδεία, το όραμα αλλά και τις απαιτούμενες γνώσεις για την υλοποίηση αυτού, θα πάμε το Δήμο μας μπροστά, προτρέποντας το συνΔΗΜΟΤΗ μας να απαιτεί περισσότερα πράγματα από τους θεσμούς του, πέραν της επίλυσης των αυτονόητων και δημιουργώντας τελικά ένα όμορφο Δήμο, ένα Δήμο των είκοσι χιλιάδων θαυμάτων…
*Ο κ. Κωνσταντίνος Μ. Συριάνος είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, με τους «συνΔΗΜΟΤΕΣ» Δήμου Σικυωνίων
