Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να θεωρούν μια γυναίκα, δεδομένη… Πως θα είναι πάντα εκεί, να περιμένει, να ανέχεται να κάνει να προσπαθεί.
Να της φέρεσαι σαν κομοδίνο που το προσπερνάς, ακουμπάς κανα σώβpακο επάνω, που βαριέσαι και να το ξεσκονίσεις γιατί βαριέσαι και που το βλέπεις.
Αν φίλε μου όμως ήταν το κομοδίνο σου, τότε δεν θα υπήρχε θέμα γιατί τα κομοδίνα ούτε σκέφτονται ούτε μιλάνε ούτε πληγώνονται, ούτε πονάνε.
Τα κομοδίνα δεν αναστενάζουν κάθε φορά που σκέφτονται τί ωραία τω καιρώ εκείνω. Τα κομοδίνα τις νύχτες δεν κλαίνε, δεν θυμώνουν, δεν κρατάνε μούτρα, δεν δίνουν όλο τους το είναι για να σε συνεφέρουν.
