Όταν ένα από τα πιο παραδοσιακά μας προϊόντα γίνεται της μόδας σε νέες μορφές κατανάλωσης, όλοι μπαίνουμε στη διαδικασία να το δοκιμάσουμε και να πειραματιστούμε με τη νέα χρήση του.
Όταν λοιπόν το γιαούρτι έγινε παγωτό δοκιμάστηκε, εγκρίθηκε, και καθιερώθηκε. Οι τσιμπημένες όμως τιμές του επέβαλαν την αναζήτηση σπιτικών συνταγών που μας επιτρέπουν να το απολαμβάνουμε όσο συχνά θέλουμε με πολύ μικρότερο κόστος απ’ ότι το έτοιμο.
Για χρόνια η εύκολη λύση μου για σπιτικό παγωτό χωρίς χτύπημα ήταν η κλασική συνταγή με την φυτική κρέμα γάλακτος που χτυπάμε με ζαχαρούχο γάλα , προσθέτουμε καραμελωμένους ξηρούς καρπούς ή/και μπεζέδες και παγώνουμε χωρίς να χτυπήσουμε ενδιάμεσα και χωρίς να χρησιμοποιήσουμε παγωτομηχανή. Δεν θυμάμαι ποια είχε δώσει αυτή τη συνταγή σαν «παγωτό αρμενοβίλ» , αλλά ήταν τόσο επιτυχημένη που εγώ έκτοτε κατήργησα την παγωτομηχανή.
