Εάν ποτέ βρεθείτε σε παρέα κυνηγών και δεν τους ακούσετε να διηγούνται αλλήλοις τις απίστευτες κυνηγητικές τους περιπέτειες, θα είναι γιατί θα τους ακούτε να ερίζουν για τους τρόπους μαγειρέματος των θηραμάτων τους. Σ’ ένα πρόσφατο ταξίδι μου στο Ψάρι της επαρχίας Ηραίας του νομού Αρκαδίας και απολαμβάνοντας τη φιλοξενία του φίλου μου του Βασίλη του Αναστασόπουλου, βρέθηκα σ’ ένα τραπέζι κυνηγών και κατοίκων της περιοχής.
Στο τραπέζι αυτό ακούστηκαν τόσες απόψεις περί του «σωστού τρόπου μαγειρέματος του κυνηγιού» όσοι ήταν και οι παρακαθήμενοι σε αυτό, γι’ αυτό και αποφάσισα να ανοίξω το φάκελο «Κυνήγι».
Επειδή ο υπογράφων δεν έχει καλές σχέσεις με την έννοια του πολιτικώς ορθού (politically correct) που έχει εισβάλει και στη μαγειρική, θα πρότεινα στους χορτοφάγους ή σε όσους έχουν ευαισθησίες σε θέματα κυνηγιού να σταματήσουν την ανάγνωση του άρθρου εδώ.
Από τη στήλη αυτή έχω υποστηρίξει αρκετές φορές ότι συχνά μπερδεύουμε την έννοια του «σωστού τρόπου μαγειρέματος» κάποιου πιάτου με την έννοια του «προσωπικού γούστου για το πώς θα πρέπει να είναι ένα πιάτο». Στη μαγειρική, «ορθά» είναι μόνον αυτά που μας επιβάλλουν οι κανόνες υγιεινής και ασφάλειας των τροφίμων, πέραν αυτών δεν υπάρχουν «μαγειρικά δόγματα».
