Το Μπριάμ είναι απ’ τα λατρεμένα μου πιάτα της ελληνικής κουζίνας. Είναι ένα πιάτο που σπίτι μου επαναλαμβάνεται 
ανά 2-3 εβδομάδες κάθε εποχή του χρόνου. Γιατί το θεωρώ ως τη γιορτή του ελληνικού λαχανόκηπου σε ένα ταψί, με κύριο χαρακτηριστικό την ανάμιξη της νοστιμιάς από διαφορετικά λαχανικά σε μια σύνθεση.
Το σημαντικό για μένα σε πιάτα σύνθεσης, όπως το μπριάμ, είναι αφενός να υπάρχουν αντιθετικότητες σε γεύσεις και υφές και αφετέρου να μπορείς να νιώσεις και να απολαύσεις την κάθε ξεχωριστή γεύση από τα υλικά που συνθέτουν το πιάτο.
Και εκεί ακριβώς είναι που τα χαλάω με τις περισσότερες συνταγές μπριάμ που έχω διαβάσει και δοκιμάσει.
Γιατί συνήθως τα μπριάμ της μαμάς, της γιαγιάς και κάθε άλλου συγγενή α’, β’ ή γ’ βαθμού, που για τον περισσότερο κόσμο κατακτούν αυτοδικαίως τη θέση του σημείου γευστικής αναφοράς λόγω παράδοσης, είναι για μένα λαπαδιασμένα ομογενοποιημένα λαχανικά, πνιγμένα στο λάδι, με τρόπο που δεν ξεχωρίζεις γεύσεις ή υφές. Κάτι σαν προκαταρκτικό σούπας λαχανικών στο φούρνο ή ακόμη χειρότερα στην κατσαρόλα.
Προς έκπληξή μου δε, όλες οι έγκριτες συνταγές που έχω διαβάσει, με την τεχνική που χρησιμοποιούν, αποδέχονται εμμέσως την ίδια λογική. Δηλαδή να ανταλλάξουν τα υλικά γεύσεις, ώστε να φτάσουμε σε ένα μέσο όρο, όπου οι γεύσεις των λαχανικών μεταφέρονται στη σάλτσα που δημιουργείται, καθώς αυτά αποσυντίθενται από το μαγείρεμα. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα βεβαίως, και πιθανόν έτσι να αρέσει σε πολύ κόσμο, αλλά αυτό το στυλ μπριάμ, εμένα, ποτέ δεν με κάλυπτε γευστικά και το θεωρώ απηρχαιωμένο γαστρονομικά, ώς άποψη.
Γι’ αυτό και σταδιακά εξέλιξα μια άλλη λογική στο πιάτο, η οποία τελειοποιήθηκε πρόσφατα και βασίζεται σε 4 πολύ μικρά “μυστικά” που είναι εξαιρετικά απλά.
Στηρίζονται στην κοινή λογική, σε λίγη επιστημονική γνώση που βοηθά τεχνικά και σε διεθνοποιημένη γευστική κουλτούρα που επιτρέπει τον απεγκλωβισμό από τα “είθισται της παράδοσης”, ώστε να γίνει το πιάτο λίγο πιο περιπετειώδες και γευστικά ενδιαφέρον. Τα δύο πρώτα μυστικά είναι “τεχνικά” και έχουν να κάνουν με τη διατήρηση σχήματος, υφής και γεύσης στο κάθε λαχανικό που μπαίνει στο μπριάμ, ενώ τα δύο δεύτερα έχουν να κάνουν με τις αντιθετικότητες και γευστικές εντάσεις που μπορούμε να εισάγουμε στο πιάτο, μέσα από επιλογές λαχανικών και μπαχαρικών που δεν είθισται να μπαίνουν παραδοσιακά στο μπριάμ.
Μυστικό #1.
Η συνέχεια εδώ
