«Αντίκρισα στη μέση του σπιτιού την αδελφή μου ανάσκελα, γυμνή από τη μέση και κάτω. Το φουστάνι της ήταν γυρισμένο προς τα πάνω και σκέπαζε το σχισμένο και κομματιασμένο στήθος της, το πρόσωπό της ήταν παραμορφωμένο, όλο το σώμα της κατακομματιασμένο. Μα το χειρότερο και φρικαλεότερο θέαμα ήταν, όταν από τη στάση του σώματός της κατάλαβα ότι οι Γερμανοί είχαν βιάσει το άψυχο κορμί της. Δίπλα της βρισκόταν το τεσσάρων μηνών κοριτσάκι της λογχισμένο, με σπασμένο το κεφαλάκι του, και στο στόμα του είχε τη ρώγα του στήθους της μάνας του που είχαν κόψει εκείνοι οι κανίβαλοι. Το άλλο κοριτσάκι της, η 6χρονη Ελένη, βρισκόταν στο κατώφλι του σπιτιού μέσα σε μια λίμνη αίματος με βγαλμένα τα σπλάχνα του. Το είχαν ξεκοιλιάσει με μαχαίρι. Το αγόρι της, ο 3χρονος Γιάννης, το βρήκα νεκρό στην αυλή με λιωμένο κεφάλι».
Στις 10 Ιουνίου 1944 οι Γερμανοί πραγματοποίησαν μια από τις μεγαλύτερες κτηνωδίες σε ολόκληρη την ιστορία τους.
Εκτέλεσαν 228 κατοίκους στο χωριό Δίστομο,
ανάμεσα τους 53 ανήλικα παιδιά.
αμέσως μετά καίνε τα σπίτια του χωριού.
……………………………………………………….
Λίγες μήνες μετά απ’ αυτό το απίστευτο αυτό έγκλημα των ναζί,
τον Νοέμβρη του 1944,
ο Dmitri Κessel,
ανταποκριτής του αμερικανικού περιοδικού «Life»
επισκέφθηκε το Δίστοµο
και πέτυχε μια νεαρή μαύρο φορεμένη γυναίκα
η οποία στεκόταν όρθια μπροστά σε μια σκάφη και έπλενε τα μαύρα της ρούχα.
ήταν η Μαρία Παντίσκα.
Ο πόνος ήταν χαραγμένος στο πρόσωπο της γυναίκας,
η οποία δάκρυζε και στεκόταν μπροστά από τον φακό του φωτογράφου με σταυρωμένα τα χέρια.
Πριν από λίγους μήνες είχε χάσει τη μητέρα της, την οποία εκτέλεσαν οι Γερμανοί.
ο νεαρός δημοσιογράφος συνέχισε να γυρίζει στο χωριό
να τραβάει φωτογραφίες
και να μιλάει με όποιον συναντούσε…
……………………………………………………….
Στις 29 Νοεµβρίου του 1944 οι φωτογραφίες
και το ρεπορτάζ απ’ το Δίστομο
δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στο περιοδικό «Life» με τίτλο:
«Τι έκαναν οι Γερµανοί στην Ελλάδα».
Στη λεζάντα της φωτό με την νεαρή μαυροφορεμένη έγραφε:
«Η Μαρία Παντίσκα ακόµη κλαίει µε λυγµούς, δύο µήνες αφότου οι Γερµανοί
σκότωσαν τη µητέρα της σε σφαγή στην ελληνική πόλη Δίστοµο».
……………………………………………………….
το 1981 ένας Έλληνας φοιτητής από το Δίστομο ο Δημήτρης Πίτσος
Βρισκόταν στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου του Μπέρκλευ όταν τυχαία έπεσε πάνω σε φωτοτυπίες του τεύχους με το Δίστομο:
”Σηκώθηκε η τρίχα μου μόλις είδα την φωτογραφία της γιαγιάς,
μάνα του πατέρα μoυ,
της Κατίνας Πίτσου.
Και πιο κάτω την ιστορία του Ματθαίου Δημάκα, αδελφού του παππού μου
πατέρα της μάνας μου…”
……………………………………………………….
Ύστερα από αναζήτηση το κανονικό τεύχος εντοπίστηκε σε ένα παλαιοπωλείο στο Σαν Φραντζίσκο.
το αγόρασαν και το έστειλαν στον Δήμο Διστόμου.
Τότε, έγινε γνωστή η ιστορία της φωτογραφίας και της Μαρίας Παντίσκα.
από τότε η Μαρία Παντίσκα χαρακτηρίστηκε ως:
“Η γυναίκα – παγκόσμιο σύμβολο της Σφαγής του Διστόμου ”
……………………………………………………….
ΥΓ. πιο κάτω το Life έγραφε:
Στο δρόμο ο φωτογράφος Kessel
συνάντησε έναν χλωμό άνθρωπο που ονομαζόταν
Ματθαίος Δημάκας.
Μιλώντας με δυσκολία είπε:
«Κύριε είμαι Αμερικανός πολίτης.
Ήρθα εδώ (από τις ΗΠΑ) το 1934 να επισκεφτώ τη μητέρα μου.
Μετά παντρεύτηκα.
Ήθελα να γυρίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες και να πάρω τη μητέρα μου και τη σύζυγό μου μαζί.
Τώρα δεν έχω κανέναν να πάρω μαζί μου.
Οι Γερμανοί ήρθαν σαν μανιασμένα σκυλιά.
Η γυναίκα μου τους ικέτευε, παρακαλώ μην μου τα παίρνετε όλα.
οι Γερμανοί την πυροβόλησαν.
Το μωρό μας έκλαιγε.
Έτσι οι Γερμανοί το πυροβόλησαν και αυτο στο κεφάλι.
Το μωρό ήταν οκτώ μηνών»
……………………………………………………….
ΥΓ2. ερχόμαστε τώρα στις εθνικές εκλογές στον Σεπτέμβρη του 2015.
στο Δήμο Διστόμου – Αράχοβας
έλαβε η χρυσή αυγή 262 ψήφους.
ποσοστό 5,60%
ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΖΗΣΕΙ…
