Να λοιπόν που η κ. Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου εκπλήρωσε τα όνειρά της: στο εξής θα μετέχει στο ίδιο υπουργικό συμβούλιο με την κ. Κατερίνα Παπακώστα. Εντάξει υπερβάλω. Φαντάζομαι από πλευράς πολιτικής αισθητικής απέχει πολύ από την πρώην υφυπουργό του Καραμανλή. Θα έχει καταλάβει ωστόσο ότι η δική της συμμετοχή, όπως και η συμμετοχή της κ. Παπακώστα έδωσαν τον τόνο στον ανασχηματισμό.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ συμβολίζουν μια αμφίπλευρη διεύρυνση με στελέχη μάλιστα από το περιβάλλον δύο πρώην πρωθυπουργών. Αδυνατίζουν βέβαια το παραμύθι του για το «νέο». Ο κ. Τσίπρας ήταν που δήλωνε το 2015 «δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να βάλουμε από το παράθυρο στην κυβέρνηση το παλιό, αμαρτωλό, ένοχο για τα σημερινά δεινά πολιτικό κατεστημένο που ο λαός έδιωξε από την πόρτα». Από την άλλη πλευρά ενδεχομένως εμψυχώνουν κάποιους απογοητευμένους οπαδούς του. Το κόμμα, μπορεί να ισχυρίζονται, έχει ακόμα ζωή μέσα του, εξακολουθεί να προσελκύει στελέχη από τους αντιπάλους.
Ιστορικά τέτοιες προσχωρήσεις δεν κάνουν διαφορά. Συνήθως ανακοινώνονται λίγο πριν από τις εκλογές με την ελπίδα μιας μικρής έστω ενίσχυσης, ιδίως αν το ζητούμενο είναι η αυτοδυναμία. Το ότι αποφασίστηκαν τώρα δείχνει απλώς την αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ για τις δημοσκοπήσεις του Σεπτεμβρίου αλλά και το αδιέξοδο του ανασχηματισμού.
Όσο για τις δύο κυρίες, προφανώς έχουν κάθε δικαίωμα να αποφασίζουν για το μέλλον τους, να αλλάζουν κόμμα ακόμα και να αλλάζουν απόψεις. Όταν όμως έχουν πάρει κορυφαίες θέσεις στα προηγούμενα κόμματα τους, η κ. Ξενογιαννακοπούλου υπήρξε και γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, οφείλουν να δώσουν μια εξήγηση για την μεταστροφή τους. Και δεν αναφέρομαι τόσο στα μνημόνια αν και, ιδίως για τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, μου είναι ακατανόητο πώς ήρθαν σε ρήξη με το κόμμα τους για το πρώτο ή το δεύτερο μνημόνιο, το τρίτο ωστόσο δεν δείχνει να τους απασχολεί.
Το πρόβλημα μου είναι η ρητορική που εξακολουθεί να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια ρητορική που μας έδειξε μάλιστα ότι δεν έχει καμιά διάθεση να εγκαταλείψει. Και οι δύο κυρίες για παράδειγμα χρημάτισαν στο υπουργείο υγείας. Πώς μπορούν σήμερα να συνυπάρξουν με τον κ. Πολάκη που λαμόγια ανεβάζει όσους μετείχαν στο «παλιό και αμαρτωλό» καθεστώς, λαμόγια τους κατεβάζει. Αλλά και γενικότερα. Και οι δύο κυρίες δραστηριοποιούνται στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία από την δεκαετία του 80. Έχουν πάρει από τότε σχεδόν υπεύθυνες θέσεις, η κ. Ξενογιαννακοπούλου ήταν γενική γραμματέας ήδη στην κυβέρνηση Σημίτη, η κ. Παπακώστα, από το 1997 «η μόνη εκλεγμένη γυναίκα» στην Κεντρική Επιτροπή από το λεκανοπέδιο. Πώς θα ακούνε τον πρωθυπουργό να μιλάει για τα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης που κατέστρεψαν την Ελλάδα; Πώς θα νιώθουν όταν θα απαξιώνει με τα χειρότερα λόγια όλη τους την πολιτική σταδιοδρομία. Όταν θα λοιδορεί όλα αυτά για τα οποία τόσα χρόνια υποστηρίζουν ότι αγωνίστηκαν;
Υπάρχει πάντα η λύση να λες ότι ψιχαλίζει. Μπορείς από την άλλη πλευρά να βάζεις την αξιοπρέπεια πάνω από την καρέκλα.
reader.gr
