Εσείς πουλιά του κάμπου και της θαλάσσης. Εσείς πάντα περνάτε από τον τόπο μου.
Με αυτούς τους στίχους, το Σοφικό Κορινθίας χορεύει αγκαλιασμένο και μας προσκαλεί να συμμετέχουμε την Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη του Πάσχα στο προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού της Ευαγγελίστριας. Μόνιμοι κάτοικοι και επισκέπτες τραγουδούν και χορεύουν, χωρίς της συνοδεία μουσικής, τραγούδια από την παράδοση του τόπου. Τραγούδια που μιλούν για την ζωή και το θάνατο, τον έρωτα και την αγάπη, την σκλαβιά και την ελευθερία, την ξενιτιά και την επιστροφή.
Οι χορευτές, πιασμένοι από τους αγκώνες, επαναλαμβάνουν σε κυκλικούς χορούς τρεις φορές τους στίχους, θέτοντας στην κατάληξη το γιεμ, εξ’ ου και το όνομα του χορού. Έθιμο που έρχεται από τα χρόνια της τουρκοκρατίας, όπου οι θρησκευτικές εορτές έγιναν βάση για την διατήρηση της θρησκείας και της Ελληνικής γλώσσας και την τόνωση του ηθικού και πατριωτικού αισθήματος.
Ο χορός «Γιεμ» θεωρείται ότι έχει αποτυπωθεί και στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής ανατολικά της Μονής της Παναγίας στην αγιογραφία του χορού των νεανίδων.
