Μέτωπο έχει δημιουργηθεί μεταξύ γονέων και ιδιοκτητών ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων αναφορικά με τα δίδακτρα που θα πρέπει να καταβάλουν για το διάστημα που τα εκπαιδευτήρια, με κρατική εντολή λόγω των μέτρων για τον περιορισμό της πανδημίας, έμειναν κλειστά.
Ταυτόχρονα είναι σε εξέλιξη κύμα εξόδου από ιδιωτικά σχολεία, αφού πολλοί γονείς δηλώνουν εξοργισμένοι με την τακτική των σχολαρχών αλλά και με την αδιαφορία του υπουργείου Παιδείας. Και φοβούμενοι ένα δεύτερο κύμα πανδημίας τον επόμενο χειμώνα – που ενδεχομένως να οδηγήσει σε νέα καραντίνα, και ίσως νέα ματαίωση μαθημάτων – λένε ότι δεν υπάρχει λόγος να γράψουν τα παιδιά σε ιδιωτικό σχολείο.
Οι μειώσεις στις εγγραφές φτάνουν ή και ξεπερνούν το 25%, σύμφωνα με τα στοιχεία των ίδιων των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων. Μάλιστα το κύμα εξόδου αφορά ακόμα και μαθητές της ίδιας βαθμίδας και όχι μόνο αυτούς που αλλάζουν βαθμίδα. Ακόμα όμως και όσοι επιμένουν στα ιδιωτικά σχολεία αποφεύγουν να πληρώσουν τις εγγραφές για το νέο έτος, όπως συνήθως γίνεται αυτή την περίοδο. Κίνηση που έχει οδηγήσει ήδη αρκετά σχολικά συγκροτήματα σε οικονομική ασφυξία, σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες τους.
«Όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν» απαντούν ωστόσο οι γονείς και εξηγούν: Πάγια τακτική των περισσότερων και εν πάση περιπτώσει των σημαντικότερων και γνωστότερων εκπαιδευτηρίων είναι να αρνούνται να προβούν σε οποιαδήποτε μείωση των βασικών διδάκτρων τους για την περίοδο της καραντίνας – μιλάμε για διάστημα τριών μηνών. Η δικαιολογία τους είναι ότι πρόσφεραν υπηρεσίες μέσω τηλεκπαίδευσης. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική.
Πλημμελής τηλεκπαίδευση
Η συντριπτική πλειονότητα των ιδιωτικών σχολείων άρχισε να προσφέρει αυτού του είδους τις υπηρεσίες μόλις μια εβδομάδα πριν από το Πάσχα. Μέχρι τότε το εκπαιδευτικό έργο περιοριζόταν σε αποστολή φυλλαδίων επανάληψης της ύλης, τα οποία έστελναν πίσω οι μαθητές προκειμένου να τα διορθώσουν οι καθηγητές και οι δάσκαλοί τους. Η τηλεκπαίδευση στα περισσότερα σχολεία άρχισε δειλά με μία ή δύο ώρες ημερησίως και κάποια στιγμή έφτασε στην κορύφωση με τρίωρα ή τετράωρα μαθήματα. Για ένα διάστημα τουλάχιστον τριών μηνών τα παιδιά κατ’ ουσίαν στερήθηκαν το σχολείο τους.
Το παρεχόμενο προς τα παιδιά εκπαιδευτικό έργο απείχε σημαντικά από αυτό το οποίο υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν. Είναι ένα πράγμα να βρίσκονται οι μαθητές επί έξι ή επτά ώρες καθημερινά στην τάξη τους, με την παρουσία των δασκάλων τους και των συμμαθητών τους, και φυσικά είναι τελείως διαφορετικό το μάθημα από απόσταση δύο ή τριών ωρών.
Τα παιδιά δεν είχαν αυτό το τρίμηνο τη δυνατότητα να κοινωνικοποιηθούν, να συμμετάσχουν σε πολιτιστικές δραστηριότητες ή να απολαύσουν το γυμναστήριο, τις αίθουσες υπολογιστών, την αυλή, τις εορτές, τις εκπαιδευτικές εκδρομές. Επίσης είναι σημαντικό να αναφερθεί πως πολλοί γονείς στερήθηκαν τη φύλαξη, για την οποία πολλοί επιλέγουν να στείλουν τα παιδιά τους σε ένα ιδιωτικό σχολείο.
Τα περισσότερα δε συγκροτήματα είχαν σημαντική ωφέλεια σε ό,τι αφορά τα λειτουργικά τους έξοδα (ηλεκτρικό ρεύμα, θέρμανση, καθαριότητα, αναλώσιμα υλικά κ.λπ.). Παρ’ όλα αυτά οι σχολάρχες αρνούνται να συζητήσουν έστω και ένα ευρώ μείωση.
Νίπτουν τας χείρας τους
Όσο για το υπουργείο Παιδείας, αυτό, από την αρχή είχε νίψει τας χείρας του… πολύ σχολαστικά. Στο Μαρούσι θεωρούν ότι το ζήτημα λύνεται από τις προβλέψεις κοινής απόφασης των υπουργείων Οικονομικών και Εργασίας. Τουλάχιστον, αυτό προκύπτει στην απάντηση προς τον Συνήγορο του Καταναλωτή, όταν ο τελευταίος γνωστοποιεί το περιεχόμενο των αναφορών προς το υπουργείο και ζητεί τη θέση του για την αποτελεσματικότερη εξάσκηση του διαμεσολαβητικού ρόλου της αρχής στις σχετικές υποθέσεις.
Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, για όσες υπηρεσίες δεν παρέχονται (μεταφορά, σίτιση κ.λπ.) οι γονείς δεν υποχρεούνται να καταβάλουν αντίτιμο, όπως επίσης και στην περίπτωση που δεν παρέχεται τηλεκπαίδευση.
Ωστόσο στο κρίσιμο ερώτημα για το αν τελικά οι γονείς θα πρέπει να καταβάλουν στο ακέραιο τα δίδακτρα για τις περιπτώσεις παροχής τηλεκπαίδευσης (με δεδομένο ότι τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια υπήχθησαν στο πλαίσιο των ενισχύσεων που ισχύει για τις επιχειρήσεις που διέκοψαν τη λειτουργία τους) το υπουργείο απαντά ότι αυτό είναι θέμα διαπραγμάτευσης μεταξύ των γονέων και των εκπαιδευτηρίων. Λες και είναι ποτέ δυνατόν ένας σχολάρχης να υποκύψει στην απαίτηση των γονέων για μείωση των διδάκτρων.
Απάντηση, επίσης, δεν δίνεται και για την περίπτωση που τα δίδακτρα έχουν προπληρωθεί.
Ο Συνήγορος του Καταναλωτή
Ιδού τι αναφέρει στη σχετική επιστολή του ο Συνήγορος του Καταναλωτή, η οποία σημειωτέον απευθύνεται και στα υπουργεία Ανάπτυξης και Εργασίας:
«Στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μας δεχόμαστε την τελευταία περίοδο μεγάλο αριθμό έγγραφων αναφορών και τηλεφωνικών ερωτημάτων από καταναλωτές, των οποίων τα παιδιά είναι εγγεγραμμένα κατά το τρέχον έτος σε βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς, ιδιωτικά σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένων των νηπιαγωγείων, αλλά και σε φροντιστήρια και κέντρα ξένων γλωσσών, σχετικά με τυχόν υποχρέωσή τους να καταβάλουν χρηματικά ποσά που αντιστοιχούν σε δίδακτρα και άλλες συναφείς παροχές (όπως μετακίνηση με σχολικό, σίτιση κ.λπ.) καθ’ όλο το διάστημα που οι ανωτέρω εκπαιδευτικές μονάδες τελούν σε προσωρινή αναστολή της λειτουργίας τους για προληπτικούς λόγους δημόσιας υγείας».
Ο ΣτΚ επισημαίνει ότι οι ανωτέρω επιχειρήσεις, που έχουν κλείσει με κρατική εντολή, έχουν τεθεί στο προστατευτικό πλαίσιο του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει απαλλαγή της πληρωμής μισθού για την περίοδο από το αναγκαστικό κλείσιμο και μετά (οι εργαζόμενοι έλαβαν ειδική αποζημίωση από το κράτος ύψους 800 ευρώ), καθώς και την πλήρη κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων, υπολογιζόμενη επί του ονομαστικού τους μισθού.
Και αναστολή λειτουργίας με προστασία και δίδακτρα; Αχ, Ελλάδα, σ’ αγαπώ…
