Η Εκκλησία είχε ραντεβού με την Ιστορία αλλά… δεν πήγε ποτέ!

82

Στην εποχή της καραντίνας και του κορονοϊού, ο Μιχάλης Τσαμπάς γράφει για την Eκκλησία που άργησε χαρακτηριστικά, που πήρε… θολές αποφάσεις και που έχασε την ευκαιρία της!

Τα τελευταία 24ωρα κι από την στιγμή που ο πρώτος νεκρός έκοψε την… κορδέλα στην μακάβρια λίστα θυμάτων του κορονοϊού τα… λουκέτα διαδέχονται το ένα το άλλο. Λουκέτο στα σχολεία, λουκέτο στις παιδικές χαρές, λουκέτο στα γήπεδα, λουκέτο στα γυμναστήρια, στα εμπορικά κέντρα, στα καφέ, στα εστιατόρια.

Μέχρι που φτάνουμε στην Τετάρτη όπου θα υπάρχει οριστικό κλείσιμο όλων των καταστημάτων, εκτός φυσικά από αυτών που τα χαρακτηρίζουμε… πρώτης ανάγκης και θα συνεχίσουν σε μια τόσο δύσκολη κι επικίνδυνη εποχή να δίνουν τον αγώνα τους.

Ολο αυτό το διάστημα που λόγω covid-19 το ένα κλείσιμο διαδέχονταν το άλλο και χιλιάδες εργαζόμενοι από την μία ώρα στην άλλη βρίσκονταν στην ανεργία εξαιτίας ενός… αόρατου, αλλά αιμοβόρου εχθρού, στην Ελλάδα είχαμε εκτός των άλλων να ασχοληθούμε και με την Εκκλησία.

Την ώρα που, με εξαίρεση μερικές εκατοντάδες βλάκες οι οποίοι αμέριμνοι έκαναν βόλτες σε παραλίες και μαρίνες, οι πάντες είχαν κλειστεί στα σπίτια τους, η Ελληνική Εκκλησία αδυνατούσε να κάνει το αυτονόητο. Να καθοδηγήσει σωστά το ποίμνιο ακολουθώντας τις επιταγές των γιατρών και των επιστημόνων. Εντούτοις πολλές φορές ακόμη και κόντρα στη λογική και βασισμένη στο «πίστευε και μη ερεύνα» συνέχιζε να βάζει σε κίνδυνο τους πιστούς της.

Οι εικόνες που είδαμε την περασμένη Κυριακή με τα κρούσματα να έχουν ξεπεράσει τα 300 και το κοντέρ των νεκρών να είναι στο 4 ήταν πέρα από κάθε λογική. Νομίζοντας ότι τα έχουμε δει όλα και πως έστω κι αργά οι Άγιοι Πατέρες της χώρας μας θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, περιμέναμε το απόγευμα της Δευτέρας την απόφασης από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο. Μια απόφαση που έπρεπε να παρθεί ομόφωνα και μέσα σε 10 λεπτά.

Παρ’ όλα αυτά είδαμε δηλώσεις περί «20 διαφορετικών απόψεων», ακούσαμε κάποιους σαν παιδάκια δημοτικού που… χρέωναν το συμμαθητή για την αταξία τους να λένε «γιατί εμείς και όχι οι Μουσουλμάνοι/οι Αρμένιοι/οι Βουδιστές/οι… εξωγήινοι» και… αντί για 10 λεπτά, φτάσαμε στις 10 το βράδυ ώστε να υπάρξει μια απόφαση. Κι εκεί έρχεται η απόλυτη… κατραπακιά. Μια απόφαση που ακόμη και η Πυθία θα ζαλίζονταν για να την κάνει «πενηνταράκια».

Ένα θολό τοπίο με τον καθένα να το ερμηνεύει όπως θέλει, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν κάτι ξεκάθαρο. Ειδικά η παράγραφος που αποκλείει γάμους και βαπτίσεις είναι η απόλυτη κοροϊδία. Δεν χρειάζεται να είσαι παπάς.

Ένα απλό κεράκι να ανάβεις στις εκκλησίες που και που, γνωρίζεις πως έτσι κι αλλιώς εντός της Σαρακοστής τέτοιου είδους μυστήρια δεν γίνονται. Επίσης αυτό το «μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου» ακόμη και στα αυτιά πιστών ήχησε εξαιρετικά άσχημα. Είναι σαν να λέει κανείς «ακολουθεί ο η Μεγάλη Εβδομάδα που ο κόσμος πάει μαζικά στις Εκκλησίες οπότε…».

Το τελεσίγραφο από τον Πρωθυπουργό, που συμβουλεύτηκε τους επιστήμονες, είδε δοθεί στον Αρχιεπίσκοπο από το βράδυ της Κυριακής. Μάλλον όπως φάνηκε δεν… το μετέφρασε σωστά γι’ αυτό και το βράδυ της Δευτέρας υπήρξε η πρωθυπουργική απόφαση που χαιρετίστηκε από «εχθρούς και φίλους». Είναι δεδομένο πως η Εκκλησία έχασε μια ιστορική ευκαιρία. Δεν αφουγκράστηκε την κοινωνία, δεν αφουγκράστηκε τα δεδομένα των ημερών, τους κινδύνους.

Δεν βγήκε μπροστά ως όφειλε να πάρει την γενναία απόφαση με βασικό γνώμονα την υγεία όλων όσων την επισκέπτονται, αλλά και γενικότερα όλων των συνανθρώπων μας. Της λογικής που (για να μην αδικούμε) υπηρέτησαν κάποιοι Ιεράρχες, υπερίσχυσε η προσκόλληση μυαλών κι αντιλήψεων μιας άλλης εποχής.

Μακάρι σύντομα να βρει την ευκαιρία και να επανορθώσει ώστε να ανταποκριθεί και στον μεγάλο ρόλο ευθύνης που έχει σε όλους τους αιώνες και ειδικά στις μέρες μας!

πηγή gazzetta.gr –

Μιχάλης Τσαμπάς

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ