“Έμεινα άνεργος λόγω κορονοϊού. Τι να το κάνω τον κορονοϊό αν είναι να πεθάνω της πείνας. Μπήκαμε σε καραντίνα για έναν ιό που σκοτώνει παρασάγγας λιγότερους από ότι η γρίπη”.
Οι παραπάνω φράσεις μπήκαν σε εισαγωγικά για να δείξουμε ότι δεν αποτελούν θέσεις μας γιατί σίγουρα ξέρουμε πολύ λιγότερα από τους επιστήμονες και τους ειδικούς που έχουν ρίξει ατέλειωτο διάβασμα για να μπορούμε να λέμε ότι τους εμπιστευόμαστε. Άλλωστε, ποιος Έλληνας μπορεί να πει ότι εμπιστεύεται περισσότερο ξένους γιατρούς από τους Έλληνες;
Όμως τα διαβάσαμε πολλές φορές στο Facebook, στα Twitter, στους καναπέδες όταν βλέπαμε τις ειδήσεις που αφορούσαν τον κορονοϊό.
Αυτοί οι ψίθυροι έγιναν κραυγές όταν μετά το τελευταίο διάγγελμα του Μητσοτάκη, διαπιστώθηκε ότι τουρισμός τέλος για φέτος αφού ξενοδοχεία, καταλύμματα, μπαρ και ταβέρνες θα ανοίξουν σε κανένα μήνα με χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια Έλληνες να βλέπουν το εισόδημά τους να εξανεμίζεται. Αυτοί κυρίως έσπευσαν να κριτικάρουν όλους αυτούς που απολαμβάνουν εδώ και εβδομάδες την καθολική αποδοχή των πράξεων τους για να σωθεί η δημόσια υγεία. Άσχετα αν στην αρχή του εφιάλτη – εκεί γύρω στα τέλη Μάρτη – έπιναν νερό στο όνομά τους.
Τις τελευταίες ημέρες, η μεταστροφή του κλίματος είναι εντυπωσιακή. Το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Ο Τσιόδρας βάραγε κόκκινα σε ποσοστά δημοφιλίας, αλλά τώρα βλέπει την εικόνα του πράου και ψαγμένου επιστήμονα που συγκινείται όταν μιλάει για τους ηλικιωμένους, να αποδομείται.
Πόσοι άλλωστε δεν έχουν πει έστω από μέσα τους ότι μας έπιασαν κορόιδα όταν την τελευταία εβδομάδα ακούμε τον αριθμό των κρουσμάτων; Πόσοι από εμάς δεν έχουν πει ότι τελικά δεν ήταν πια κάτι τόσο τρομερό. Θεωρίες συνωμοσίας, κατηγορίες προς τον Σ. Τσιόδρα και την Κυβέρνηση ότι διέλυσαν το σύμπαν για το τίποτα. Ειδικά από τη στιγμή που διαπιστώσαμε ότι δεν θα γίνουμε Ιταλία.
Ο κ. Τσιόδρας και η ομάδα του επέλεξαν το μονοπάτι που διαβήκαμε έχοντας στα χέρια τους τα δεδομένα από τις ικανότητες και αντοχές της χώρας. Προφανώς και καμία επιλογή όταν μιλάμε για πανδημία δεν έρχεται χωρίς κόστος. Βρεθήκαμε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και έπρεπε να διαλέξουμε. Να θυσιάσουμε την οικονομία, για να σωθούν ζωές. Εμείς είμαστε της άποψης ότι σταθήκαμε τυχεροί μέσα στην ατυχία της Ιταλίας. Αν δεν βλέπαμε την τραγωδία της γειτονικής χώρας, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα παίρναμε τόσο νωρίς τα μέτρα απαγόρευσης. Όμως χωρίς αυτά δεν θα μιλούσαμε τώρα. Θα θρηνούσαμε…
Ο καθένας μπορεί να θεωρεί ότι η απόλυτη καραντίνα δεν ήταν λύση ή ότι θα έπρεπε να ανοίξουν όλα εν όψει θερινής σεζόν. Όποιος το θεωρεί αυτό, είναι διατεθειμένος να πάρει και το συνακόλουθο ρίσκο; Μπορεί να δεχτεί ότι ενδεχομένως αυτή η επιλογή να στερήσει τη ζωή των γονιών του ή των γονιών του φίλου ή της σχέσης του;
Είναι απολύτως θεμιτός ο φόβος για τη συνέχεια σε επίπεδο επιβίωσης οικονομικά, όμως ποιος θα τολμούσε να πάρει την απόφαση να θυσιάσει 8-10.000 ανθρώπων για να μην βουλιάξει η οικονομία; Ας μην γελιόμαστε. Ο Σωτήρης Τσιόδρας ακόμα δεν έχει δει τίποτα. Η αποδόμησή του θα συνεχιστεί όσο η οικονομική κρίση θα μεγαλώνει. Στο πρόσωπό του θα δουν πολλοί τον υπεύθυνο της οικονομικής τους καταστροφής.
πηγή- makeleio.gr
