Το πατροπαράδοτο τοπικό έθιμο του «χορού της τράτας» θα αναβιώσει σήμερα Τσικνοπέμπτη στην Περαχώρα ο δήμος Λουτρακίου – Περαχώρας – Αγίων Θεοδώρων .
Χορός με ρίζες στην αρχαιότητα ο χορός της Τράτας , που έχει τις βάσεις του και καθιερώθηκε την περίοδο της Τουρκοκρατίας
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ
Η Τράτα είναι ένας παραδοσιακός αναμνηστικός χορός που εκτελείται κάθε δύο χρόνια στα Μέγαρα της Αττικής, αλλά και στα νησιά του Αιγαίου.
Η Τράτα στα Νησιά του Αιγαίου αναφέρεται σε ένα Συρτό χορό που χορεύεται στο τραγούδι Η τράτα μας η κουρελού. Ο χορός εκτελείται σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις. Στην Ικαρία το χορεύουν με συγκεκριμένες κινήσεις στον επωδό.
Οι απαρχές του χορού της Τράτας αναμφίβολα βρίσκονται πίσω στο χρόνο. Πολλοί υποστηρίζουν σήμερα πως ο χορός αυτός, μιμείται τον τρόπο με τον οποίο οι ψαράδες σέρνουν τα δίχτυα (τράτα). Το κυκλικό σχήμα του χορού, η μεγαλοπρέπεια και το σοβαρό ύφος των γυναικών, ο αργός ρυθμός και ο ρυθμικός βηματισμός, η ενδυμασία και το κάλυμμα του κεφαλιού (μπόλια) καθώς και η απεικόνιση του χορευτικού αυτού σχηματισμού στην τοιχογραφία ενός τάφου στους Ρούβους της Απουλίας, στη Ν. Ιταλία, (μια περιοχή όπου αποίκισαν οι αρχαίοι Μεγαρείς), που χρονολογείται το 400 π.Χ., είναι στοιχεία που φανερώνουν ότι ο χορός αυτός τελούνταν κατά την αρχαιότητα.
Η προφορική παράδοση αναφέρει ότι ο χορός της Τράτας ανανεώθηκε και καθιερώθηκε την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Τότε οι Μεγαρίτες, στην προσπάθεια τους να διατηρήσουν αναλλοίωτα τα θρησκευτικά τους ήθη, θέλησαν να έχουν δικό τους τόπο λατρείας. Ζήτησαν λοιπόν από τον Τούρκο διοικητή να τους επιτρέψει να κτίσουν μίαν εκκλησία στο χώρο που σήμερα είναι το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη. Ο Τούρκος διοικητής τους έδωσε την άδεια, με την προϋπόθεση να την τελειώσουν αυθημερόν. Τότε, οι Μεγαρίτες, κατάφεραν να ολοκληρώσουν το χτίσιμο της εκκλησίας μέσα σε μίαν ημέρα από ανατολής μέχρι τη δύση ήλιου. Για να γιορτάσουν το γεγονός, οι κοπέλες έστησαν το χορό και πιάνοντας τα χέρια χιαστί, όπως στο χορό της Τράτας, χόρεψαν το χορό αυτό, που καθιερώθηκε να χορεύεται την Τρίτη του Πάσχα. Πολλοί περιηγητές είδαν και κατέγραψαν το χορό της Τράτας τον19ο αιώνα. Κή παράδοση αναφέρει ότι ο χορός της Τράτας ανανεώθηκε και καθιερώθηκε την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Τότε οι Μεγαρίτες, στην προσπάθεια τους να διατηρήσουν αναλλοίωτα τα θρησκευτικά τους ήθη, θέλησαν να έχουν δικό τους τόπο λατρείας. Ζήτησαν λοιπόν από τον Τούρκο διοικητή να τους επιτρέψει να κτίσουν μία εκκλησία στο χώρο που σήμερα είναι το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη. Ο Τούρκος διοικητής τους έδωσε την άδεια, με την προϋπόθεση να την τελειώσουν αυθημερόν. Τότε, οι Μεγαρίτες, κατάφεραν να ολοκληρώσουν το χτίσιμο της εκκλησίας μέσα σε μία ημέρα από ανατολής μέχρι τη δύση ήλιου. Για να γιορτάσουν το γεγονός, οι κοπέλες έστησαν το χορό και πιάνοντας τα χέρια χιαστί, όπως στο χορό της Τράτας, χόρεψαν το χορό αυτό, που καθιερώθηκε να χορεύεται την Τρίτη του Πάσχα. Πολλοί περιηγητές είδαν και κατέγραψαν το χορό της Τράτας τον19ο αιώνα.
