«Η μαρτυριάρα μαγνητοταινία του 1965 και ο βουλευτής (ο ισχνός) από τον Βορρά».
Ήταν κάποτε ένας εκδότης από εκείνους που δυστυχώς έχουν εκλείψει. Ήταν αστός, με την εγγλέζικη κούρσα του και εναλλακτικά με την αμερικανική λιμουζίνα του. Ήταν κύριος, ονομαστός, σκληρός, φανατικός φίλος του Καραμανλή, βασικό γρανάζι της μετεμφυλιακής Δεξιάς. Ήταν όμως και έντιμος (στις σχέσεις του), λόγω συνειδητής και γνήσιας αστικής νοοτροπίας.
Ένας βουλευτής από τον Βορρά, εκείνα τα δύσκολα χρόνια του ’65, κλήθηκε στο γραφείο του « Πατριάρχη» κατά το γνωστό μυθιστόρημα του Γκαρσία Μάρκες. Του «Πρωτοσύγκελλου» της κίνησης ανατροπής του Γεωργίου Παπανδρέου.
Ο εκδότης τον φώναξε και του είπε για να τον προστατέψει: «Κοίτα να δεις, αγαπητέ. Όταν εισέλθεις στο γραφείο (του), θα κατευθυνθείς αμέσως στο παράθυρο πριν πεις κουβέντα. Θα το ανοίξεις και θα απαιτήσεις (βρες εσύ τον λόγο) να παραμείνει ανοικτό. Καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής σου δεν θα πλησιάσεις την… ντουλάπα».
Ο εκδότης γνώριζε πως η συσκευή μαγνητοφώνησης ήταν τοποθετημένη εκεί στην ντουλάπα, σε ικανή για την καταγραφή των λεχθέντων κατά τη συνομιλία απόσταση. Όλοι όσοι είχαν περάσει από το γραφείο του μακαρίτη πια «Πατριάρχη» πολιτικού, είχαν καταγραφεί. Με αύξοντα αριθμό.
Τι, άραγε, κατέγραφε ο «Πατριάρχης»; Μα τις λεπτομέρειες, βλέπε ποσά, βλέπε δηλώσεις, βλέπε τοποθετήσεις των βουλευτών του Κέντρου. Ήταν η εποχή της Αποστασίας. Της εξαγοράς (δεν άλλαξε και τίποτε από τότε).
Ο εκδότης ήξερε πολλά και ακόμη περισσότερα. Ήταν αυτός που ένα άλλο πρωινό διέταξε να προετοιμαστεί η αμερικανική λιμουζίνα. Αναχώρησε για την Ελβετία. Λένε πως πέρασε και από το Παρίσι. Πάντως, στάθμευσε στο Μιλάνο και στη Γενεύη ανέμενε και τον απεσταλμένο από τη Γερμανία. Τελευταίος σταθμός στην Εσπερία… το Μονακό. Όταν επέστρεψε, παρέδωσε τη βαλίτσα (μεταλλική από αλουμίνιο) προς φύλαξη στο χρηματοκιβώτιο. Κάποια στιγμή τη ζήτησε. Ο εκδότης έχει αποβιώσει εδώ και πολλές δεκαετίες. Για κακή τύχη των εμπλεκομένων στην ιστορία, όχι μόνον τη συγκεκριμένη, το περιεχόμενο της βαλίτσας από την Ελβετία είχε καταμετρηθεί. Μην ερωτάτε πώς και γιατί. Δεν έχει καμία σημασία. Ακολούθησαν τα «Χρόνια της χολέρας». Την είπαν «Επταετία». Γνωστή και ως «Χούντα».
Ο εκδότης ήταν ένας ευγενής αστός, σκληρός διαπραγματευτής και ακόμη σκληρότερος δεξιός. Το περιεχόμενο της βαλίτσας είναι και η απόδειξη, όχι μόνον ένδειξη, περί των συντεταγμένων που έδιναν το στίγμα του ολισθηρού μονοπατιού που οδηγούσε στην περίφημη «Αποστασία».
Μη σπεύσετε να διαψεύσετε. Το τσαλακωμένο χαρτάκι με την καταγραφή του ποσού και από κάτω, φαρδιά πλατιά, δύο υπογραφές, έχει διασωθεί. Ναι. Έχει διασωθεί. Διότι και η… Ιστορία έχει ψυχή. Με ημερομηνία και βούλα από μελάνι ανεξίτηλο.
Αυτά για τους… «μπαμπάδες», τα παιδιά τους και την «Αγία Οικογένεια».
Υ.Γ. για μυημένους: Ο βουλευτής από τον Βορρά, «ο ισχνός» της γνωστής οικογενείας, είχε έναν μικρότερο αδελφό και μετέπειτα βουλευτή της δημοκρατικής παράταξης.
Υ.Γ. 2 για απόλυτα μυημένους: Κάποιοι παλαιοί «επιζώντες» θα θυμούνται τη θρυλική «Ντε Σεβώ» της εν λόγω ιστορικής εφημερίδας.
ΥΓ3 για τους μη μυημένους: Το 1966 δεν υπήρχε νόμος (ούτε καν η έννοια) για τη διακίνηση μαύρου χρήματος. Παράδεισος σου λέω!
