Σκοτώστε τον κομμουνιστή μέσα σας – Η Μύκονος δεν είναι για όσους δεν ξεβλάχεψαν…

79

Ως πότε οι πεινασμένοι θα ονειρεύονται καρβέλια και Kobe; Ως πότε οι μίζεροι θα γκρινιάζουν γιατί μια μπριζόλα φτάνει ή ξεπερνάει ένα μηνιάτικο; Ως πότε θα κατηγορούμε τους άριστους, τους ικανούς, τους πλούσιους, σε αυτή τη χώρα, αντί να τους αφήσουμε να απολαύσουν το εκλεκτό τους έδεσμα; Ως πότε θα στοχοποιούμε την ανάπτυξη;

Και τέλος πάντων, αν δεν είστε φραγκάτοι, πάρτε τάπερ με κεφτεδάκια και πάτε σε μια ερημική παραλία -και ας είναι είδος υπό εξαφάνιση. Και αν δεν έχετε ψωμί, μπορείτε να φάτε παντεσπάνι. Αλλά νισάφι, μη χαλάτε πια το σαξές στόρι με τη μιζέρια σας. Δε θέλουμε θλιμμένους, φτωχούς και μίζερους στη γιορτή μας. Πάρτε τα κουβαδάκια σας, τον αναίσθητο ουρανίσκο σας, ακόμα και την προφορά σας -αν είστε από αυτούς τους λαϊκούς που λένε μπριτζόλα το kobe-, και σε άλλη παραλία, νησί, πλανήτη.

Και επιτέλους, σκοτώστε τον κομμουνιστή μέσα σας.

Για όποιον δεν το κατάλαβε, κομμουνιστές είναι όσοι αντέδρασαν-σχολίασαν με μια εικόνα που έγινε viral τις τελευταίες ημέρες, δείχνοντας έναν λογαριασμό από ένα εστιατόριο της Μυκόνου, που χρεώνει ένα έδεσμα 900 ευρώ.

Και τα παραπάνω τα λέει ένα φιλελέ φυντάνι, με προσωπική ιστοσελίδα που φιλοξενεί τις εμβριθείς αναλύσεις του -πχ ότι η μεσαία τάξη αποτελείται από τους δημόσιους υπαλλήλους, δημιουργήθηκε μεταπολεμικά και αποτελείται κατεξοχήν από αριστερούς, που προφανώς δεν είχαν καμία ανάγκη από “πιστοποιητικά φρονημάτων” και άλλες τέτοιες γραφειοκρατικές διατυπώσεις, προκειμένου να επανδρώσουν και να αλώσουν βασικά το αστικό κράτος.

Ακόμα μεγαλύτερο υλικό για πατατάκι και χάζι, προσφέρει το προφίλ του στο Facebook, όπου ξεκινάει δυναμικά με μια εικόνα της Θάτσερ και συνεχίζει ακόμα πιο δυνατά με αντίστοιχες αναρτήσεις, ενδεικτικές του μισανθρωπισμού και της μικροψυχίας που διακρίνει το φιλελέ στρατόπεδο της “αριστείας”.

Όσο για αυτούς που τον διαβάζουν, μπορούν να ακολουθήσουν κατά το ήμισυ τη συμβουλή του, και να ανακαλύψουν τον κομμουνιστή μέσα τους, για να αντιδράσουν συλλογικά ενάντια στις αιτίες και όχι τις συνέπειες. Την αδικία και την ανισότητα -όταν κάποιος ξοδεύει πχ για ένα γεύμα όσα έχουν άλλες οικογένειες για να βγάλουν το μήνα- μπορεί να την δουν και να την στηλιτεύσουν πολλοί. Το βασικό ζήτημα είναι αν θα εντοπίσουν σωστά την αιτία της αδικίας και τι κάνουν στην πράξη για να την αντιπαλέψουν.

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ