Σμύρνη χωρίς σουτζουκάκι δε λογίζεται.
Είναι μια από τις παραδοσιακές και σχετικά απλές συνταγές της.
Το μόνο ελάττωμα της συγκεκριμένης κατά τ’ άλλα γευστικότατης κουζίνας, είναι τα πολλά τζουμπλέκια, κοινώς κατσαρολικά, που χρειάζεσαι να λερώσεις.
Χαλάλι όμως, το αποτέλεσμα πάντα σε δικαιώνει.
Η συνταγή έχει ρίζες σε Ελλάδα και Τουρκία -απόλυτα φυσιολογικό, αν σκεφτεί κανείς τα 400 χρόνια σκλαβιάς.
Η ονομασία προέρχεται από την Τουρκική λέξη Sucuk η οποία σημαίνει λουκάνικο.
Η κατάληξη –ακι σημαίνει όπως γνωρίζουμε, «μικρό».
Όποτε η ετοιμολογία τους «είναι μικρό λουκάνικο».
Η Ελληνική παρέμβαση στο θέμα ήταν πως αντί τον κιμά να τον κλείνουν μέσα σε ιστό εντέρου για να γίνει λουκάνικο, τον κράταγαν σκέτο και τον έπλαθαν σε μικρά μακρόστενα κιοφτεδάκια τελειώνοντας το φαγητό με παχιά, μυρωδάτη σάλτσα.
Γι’ αυτό το λόγο ονομάστηκαν Σμυρναίικα/Πολίτικα.
Η Τούρκικη λέξη για το κατά τ’ άλλα Ελληνικότατο φαγητό είναι «İzmir köfte» δηλαδή κεφτές από τη Σμύρνη.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, δεν υπάρχει Έλληνας και όχι μόνο, που στο άκουσμα σουτζουκάκι δεν λιγουρεύεται τζιέρια μου.
Οπότε, άιντε πάμε στη συνταγή.
Η συνέχεια εδώ
