“Είναι δεδομένο, πως η συζήτηση της επερώτησης έφερνε σε δύσκολη θέση, προκαλούσε πονοκέφαλο και εκνευρισμό! Γι’ αυτό, εδώ και δυο μήνες, δεν συζητήθηκε, γι’ αυτό «ψάχνανε» να βρούμε σε ποιό συρτάρι είχε παραπέσει, γι’ αυτό ανέβαζαν τους τόνους, όταν απλά ρωτούσα. Και όταν μισο-συζητήθηκε δεν απαντήθηκε τίποτα, από αυτά που ρωτήσαμε.
Κάτι μισόλογα, κάτι υποδείξεις για την εμπειρία και το τι δυνατότητες έχουν, σε μια απελπισμένη τεχνική πόλωσης και όξυνσης χωρίς ουσία, για να κλείσουν εσπευσμένα τη συνεδρίαση. Λυπηρό φαινόμενο….την εποχή της πανδημίας, δείχνει ακόμη πιο λυπηρό, για τους περισσότερους της γενιάς μου.
Η χειροτέρευση της κοινωνίας μας σε όλα τα επίπεδα και τα σημερινά μεγάλα αδιέξοδα είναι αποτέλεσμα εμμονών, ανικανότητας και κυνισμού που σαφώς υπήρχαν, αλλά δυστυχώς η πανδημία επιτάχυνε και μεγέθυνε. Έτσι μπορούμε με άλλα λόγια να πούμε πως ο ιός έριξε τις μάσκες, αποκάλυψε τις δυνατότητες και την ποιότητα των κομμάτων, των διοικήσεων, του συστήματος* αλλά και των προσώπων, γιατί η κοινωνία τα πρόσωπά της είναι. Το άθροισμα των προσώπων της.
Το να νιώθει κάποια διοίκηση, δυνατή με την κοινωνία αδύναμη, σε συνεδριάσεις με κλειστά μικρόφωνα, χωρίς καμία διάθεση να ρίξει τους τόνους, εκπροσωπώντας μια παλιά αντίληψη, χωρίς να σκεφτεί τι λέει και σε ποιόν, χωρίς να έχει να επιδείξει κάποιο σπουδαίο έργο, αντιθέτως να μην έχει κάνει τίποτα σε πολλούς βασικούς τομείς των αρμοδιοτήτων της …δεν είναι ούτε αστείο, ούτε ασήμαντο, ούτε νομίζω πως πρέπει να είναι πλέον ανεκτό, να μας κουνάει προκλητικά το χέρι και να μην απαντά.
Η δυστοπία στην οποία κληθήκαμε να ζήσουμε, δεν αφήνει περιθώρια για ψευδαισθήσεις. Και δεν πρέπει άλλο πια, σε κανέναν που με μόνο εφόδιό του, την αλαζονεία της εξουσίας, να του παραχωρούμε το δικαίωμα να μας κουνάει το χέρι, επειδή τολμήσαμε να μιλήσουμε, να οραματιστούμε, να διεκδικήσουμε.
Και ναι, αγαπητοί μου, δεν έχω την εμπειρία σας στο ΠΕΣΥΠ, γιατί μερικοί έχετε την ηλικία του πατέρα μου…άρα δεν συγκρινόμαστε. Και ευτυχώς, δεν ταυτιζόμαστε!!!! Όμως, όσον αφορά εσάς, θα σας πω (μιας και δεν επιτρέπεται να μιλάμε από τα μικρόφωνα του θεσμού που κάποιοι μας έστειλαν να υπηρετήσουμε) πως απουσιάζει, η στοιχειώδης αυτογνωσία και ευσυνειδησία που ορίζει ότι αυτές οι παλιές καλές πρακτικές σας, μας οδήγησαν σε αυτό δυστοπικό σήμερα.
Μετά από μια 10ετή οικονομική κρίση, σε ένα σε γενικές γραμμές κρατικό μπάχαλο, σε όλα τα επίπεδα της Δημόσιας Διοίκησης, με έναν κυρίως κρατικά τρεφόμενο ιδιωτικό τομέα αρεστών και φίλων, ένα κράτος που σκοτώνει τους νέους γιατί δεν έχει σχολεία και τους ηλικιωμένους της γιατί δεν έχει ΜΕΘ, μετά από τραγικές βίαιες πολιτικές επιλογές να σκοτώσουμε τη Μεγαλόπολη για να γεμίσουμε άναρχα τα βουνά της Αρκαδίας, με Αιολικά Πάρκα για να εξυπηρετήσουμε τα μεγάλα κεφάλαια, εγώ θα μιλάω για όλα πια. Από τα μικρότερα εως τα σπουδαιότερα. Γιατί και τα «μικρά» είναι «ΜΕΓΑΛΑ» τέτοιες εποχές, όπως θα έλεγε και ενας παλιός συνάδελφος στο ΠΕΣΥΠ! Εσείς με κλειστά μικρόφωνα, πληρωμένα ΜΜΕ και βροχή Δελτίων Τύπου για τη κάθε διοικητική πράξη….εγώ με το μοναδικό που έχω το FB!”
πηγή- soukarat.blogspot.com –
