ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΜΕΡΟΣ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ:
Μπλατ (Νίκος Καραντωνίδης)
Γκόμπελ (Κωνσταντίνος Δουβής)
Γκρόνυα (Κλαίρη Δουβή)
Γκάρσον (Σοφία Μπαλή)
Μπαλταζάρ (Χρόνης Σιφακάκης)
Αιδεσιμότατος Σάντυ (Κώστας Αγραφιώτης)
Κάρολ (Νεκταρία Στεργιοπούλου)
Κάρολ (Χριστίνα Στεργιοπούλου)
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Κώστας Αγραφιώτης
Σκηνογραφία: Κώστας Αγραφιώτης, Ντίνος Μπεζιργιάννης
Μουσική επιμέλεια: Κώστας Αγραφιώτης
Φωτισμός-Ήχος: Πάνος Γεωργιάδης
Μακιγιαζ: Αφροδίτη Μπεζιργιάννη
Κομμώσεις: Ελένη Αγραφιώτη
Φωτογραφίες: Πάνος Γεωργιάδης
«ΨΕΜΑ ΣΤΟ ΨΕΜΑ» Είδαμε μια επαγγελματική από τις πιο απολαυστικές παραστάσεις !
Σας παραθέτουμε την ευχαριστήρια ανακοίνωση της Θεατρικής Κίνησης Κορίνθου “Πυξίδα”:
130 ευχαριστούμε είναι πολύ λίγα!
Γεμίσατε το θέατρο του Δημαρχείου και μας δώσατε την δύναμη να βγάλουμε όλη την ενέργεια που απαιτεί αυτό το έργο!
«ΨΕΜΑ ΣΤΟ ΨΕΜΑ» του Άντονυ Νίλσον
Μια από τις πιο απολαυστικές, ζωντανές, εκρηκτικές και με καλό χιούμορ κωμωδίες των τελευταίων ετών, το «Ψέμα στο Ψέμα» του Άντονυ Νίλσον
Με έξυπνες ατάκες, ακραίες καταστάσεις που προκύπτουν ανάμεσα στους χαρακτήρες και με τη δημιουργία μίας σειράς από παράλληλους κόσμους, το «Ψέμα στο Ψέμα» ανατέμνει με ακρίβεια τη σημερινή κοινωνία, αλλά με τρόπο τόσο σουρεαλιστικό, ώστε τα όσα εξωφρενικά συμβαίνουν να προκαλούν το γέλιο. Οι κωμικοτραγικές διαστάσεις των χαρακτήρων ξεδιπλώνονται ανάγλυφα, το χιούμορ συνδυάζεται μοναδικά με την τρυφερότητα και την ανθρωπιά και ο καταιγισμός ψεμάτων των ηρώων αναδύει τελικά στην επιφάνεια τις πιο βαθιές αλήθειες. Αλήθειες τις οποίες αναζητούμε με πάθος αλλά όταν αποκαλυφθούν αρνούμαστε να τις αποδεχτούμε. Τελικά τί είναι καλύτερο, μια δυσάρεστη αλήθεια ή ένα ωραίο ψέμα;!
Δύο αστυνομικοί έχουν ένα τελευταίο καθήκον πριν επιστρέψουν στα σπίτια τους για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Μόνο που αυτό που πρέπει να κάνουν, δεν ταιριάζει καθόλου με το γλυκό και χαρούμενο πνεύμα των ημερών. Πρέπει να ανακοινώσουν σε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι τον θάνατο της κόρης τους σε ένα ατύχημα. Το όλο ζήτημα απαιτεί ειδικό χειρισμό, γι αυτό και τα «καμάρια» της αγγλικής αστυνομίας, εξαιτίας της καλοσύνης τους και μην αντέχοντας να γίνουν αγγελιαφόροι άσχημων νέων, αποφασίζουν να τους κρύψουν το γεγονός. Ξεκινούν λοιπόν, να λένε το ένα ψέμα μετά το άλλο και τα πράγματα αρχίζουν να μπερδεύονται, προκαλώντας μια σειρά από παρεξηγήσεις, παρασύροντας έναν ιερέα, τους γείτονες κι’ ένα…τσιουάουα!
Το κύριο στοιχείο του έργου είναι οι απανωτές παρεξηγήσεις που συμβαίνουν, ενώ παράλληλα συνδυάζει αριστοτεχνικά και μοναδικά την τρυφερότητα με το χαμόγελο και τη συγκίνηση με το γέλιο μέχρι δακρύων. Εσείς τι θα προτιμούσατε; Μια δυσάρεστη αλήθεια ή ένα ωραίο ψέμα;
