Συγκάλυψη του εγκλήματος στα Τέμπη σημαίνει να μείνει έξω από το κάδρο η πολιτική της «απελευθέρωσης» των σιδηροδρόμων, που υπηρέτησαν και υπηρετούν εναλλάξ οι κυβερνήσεις . Αυτή βρίσκεται πίσω από τα απανωτά «ατυχήματα», την απαξίωση υποδομών και τελικά τον τραυματισμό ή τον θάνατο δεκάδων ανθρώπων, νέων στη συντριπτική τους πλειοψηφία.
Συγκάλυψη του εγκλήματος όμως είναι να μείνουν στο σκοτάδι και τα άλλα «Τέμπη» που μας περιτριγυρίζουν και απειλούν καθημερινά την ασφάλεια και τη ζωή μας, στη δουλειά, στην Εκπαίδευση, στις αστικές συγκοινωνίες, στο οδικό δίκτυο, στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Κοινός παρονομαστής όλων αυτών είναι το κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους για τους επιχειρηματικούς ομίλους και του μικρότερου κόστους για το κράτος, που στρώνει το έδαφος για νέες τραγωδίες.
Τι είναι για παράδειγμα οι γερασμένες και ασυντήρητες υποδομές, όπως οι χιλιάδες γέφυρες σε όλη τη χώρα, που μετράνε 40 και πλέον χρόνια ζωής, με ελάχιστη ή και καθόλου φροντίδα από το κράτος;
Τι είναι τα παλιά και υποσυντηρημένα σχολικά κτίρια σε όλη τη χώρα, τα οποία μάλιστα δεν έχουν ελεγχθεί για την περίπτωση σεισμού, κάνοντας το φυλλοκάρδι μαθητών και γονέων να τρέμει; Το 50% απ’ αυτά είναι ηλικίας μεταξύ 30 και 50 ετών και μόνο στο 5% έχουν γίνει κάποιες εργασίες συντήρησης.
Μετά από τον σεισμό στην Αττική το 2019, οι μηχανικοί των υποστελεχωμένων δήμων έλεγξαν μόλις 909 από τα 3.080 σχολικά κτίρια. Σε 355 περιπτώσεις κλήθηκαν μηχανικοί της ΚΤΥΠ και στις μισές (164) διαπιστώθηκαν σοβαρές βλάβες. 29 σχολικά κτίρια (8%) κρίθηκαν εντελώς ακατάλληλα και εκκενώθηκαν!
Τι γίνεται με εκείνα τα σχολεία που χρειάστηκαν επισκευές; Τι γίνεται με τα περισσότερα από 2.000 σχολεία που οι διευθυντές τους τα έλεγξαν …«με το μάτι» μετά τον σεισμό; Πόσα νέα «Τέμπη» μπορεί να κρύβονται από πίσω, αν γίνει κάποιος μεγάλος σεισμός;
Τι είναι τα δεκάδες μεγάλα σιδηροδρομικά τούνελ σε όλη τη χώρα, που – όπως αποκαλύπτεται τώρα – δεν πληρούν καμιά από τις προϋποθέσεις πυρασφάλειας και ασφαλούς διαφυγής σε περίπτωση ατυχήματος;
Τι είναι το αχανές Θριάσιο και άλλες μεγάλες βιομηχανικές ζώνες, με χιλιάδες επιχειρήσεις, όπου τα σπίτια ξεφυτρώνουν ανάμεσα σε φουγάρα και δεξαμενές; Οπου δεν υπάρχει κανένα σχέδιο εκκένωσης και διαφυγής, όχι μόνο για τους κατοίκους και τους εργαζόμενους σ’ αυτές τις περιοχές, αλλά και για τους κατοίκους των αστικών κέντρων που απειλούνται σε περίπτωση Βιομηχανικού Ατυχήματος Μεγάλης Έκτασης, όπως η Αθήνα;
Τι είναι το παλιό και υποσυντήρητο τροχαίο υλικό και τα οχήματα στις αστικές συγκοινωνίες, με τις συχνές βλάβες και τα ατυχήματα;
Τι είναι, τέλος, το μακελειό στους χώρους δουλειάς, όπου ένας εργάτης σκοτώνεται κάθε τρεις μέρες και δεκάδες σακατεύονται, εξαιτίας της έλλειψης μέτρων υγείας και ασφάλειας, που η εργοδοσία λογαριάζει σαν κόστος;
Να λοιπόν πόσα «Τέμπη» διασχίζει κάθε μέρα ο λαός, επιβάτης στο τρένο που τρέχει με σπασμένα φρένα πάνω στις ράγες του κέρδους, άλλοτε με μηχανοδηγό τη ΝΔ, άλλοτε τον ΣΥΡΙΖΑ, άλλοτε το ΠΑΣΟΚ.
Αυτή την αντιλαϊκή πολιτική πρέπει να «εκτροχιάσει» με την πάλη του! Να αλλάξει πορεία το τρένο, όχι μόνο ο μηχανοδηγός! Γιατί δεν είναι μονόδρομος η ζωή του να περνάει μέσα από «Τέμπη». Γιατί υπάρχουν σήμερα οι δυνατότητες να ζούμε καλύτερα και με ασφάλεια, βάζοντας στο στόχαστρο την εγκληματική πολιτική του κέρδους. Παλεύοντας για την ανατροπή αυτού του βάρβαρου συστήματος, που κοστολογεί την ασφάλεια και τη ζωή του λαού και της νεολαίας.