Η προς υπογραφή συμφωνία της Κυβέρνησης της Ελλάδος με την Κυβέρνηση των Σκοπίων δημιουργεί πολλά περισσότερα ζητήματα από αυτά που προσπαθεί να επιλύσει.
Θα δημιουργεί συνεχείς κρίσεις, εντάσεις μεταξύ των δύο κρατών, οι οποίες θα είναι ισχυρότερες από τις σημερινές. Πέρα από τον τρόπο που έγινε αυτή η συμφωνία, τα δίνουμε όλα στους Σκοπιανούς, παίρνοντας από αυτούς ελάχιστα. Η συμφωνία δεσμεύει και εγκλωβίζει τη χώρα σε ένα τετελεσμένο.
Αποτελεί υποχρέωση και δέσμευση των επομένων κυβερνήσεων για την κύρωση της συμφωνίας, μιας και το διεθνές περιβάλλον που θα έχει δημιουργηθεί με την υπογραφή θα έχει εγκρίνει και θα έχει αποδεχθεί αυτή, χωρίς να μπορεί να βελτιωθεί έστω και μερικώς.
Ο μεταφρασμένος από όλους, όρος «Severna Makedonija», σε «Βόρεια Μακεδονία», αυτόματα θα ορίσει για μας το ρόλο του Άλλου, το ρόλο της Άλλης Μακεδονίας, το ρόλο της Νότιας Μακεδονίας. Ένας ρόλος που θα καλλιεργείται συνεχώς από τους Σκοπιανούς και ο οποίος σε βάθος χρόνου θα σημαίνει πολλά και διαφορετικά από ότι σήμερα.
Θα σημαίνει ότι η Μακεδονία είναι μία και αδιαίρετη, τα δύο τμήματα της ενιαίας και αδιαίρετης Μακεδονίας αποτελούν μέρη-τμήματα ενός ενιαίου όλου που πρέπει να ενωθούν σε μια. Και η μεν Βόρεια Μακεδονία (Σκόπια) είναι κράτος-χώρα, το δε νότιο τμήμα (Ελλάς) είναι περιοχή. Θα δημιουργηθεί ένα συγκριτικό πλεονέκτημα για το κράτος-χώρα σε σχέση με την περιοχή. Ειδικά που αυτό το κράτος έχει αναγνωρισθεί από εμάς. Εάν παρέμενε μόνο ο γεωγραφικός προσδιορισμός του κράτους των Σκοπίων θα είχε κάποια οφέλη για την Ελλάδα, με την αναγνώριση επιπλέον όμως της Μακεδονικής εθνικότητας και της Μακεδονικής γλώσσας, ο γεωγραφικός προσδιορισμός όχι μόνο αδυνατίζει αλλά γίνεται τελείως αρνητικός και εντελώς επικίνδυνος για μας και στο παρόν και στο μέλλον.
Έτσι με τις αλλαγές των συνθηκών στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και με τα προηγούμενα της Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας, του Βορείου και Νοτίου Βιετνάμ και αλλού ωριμάζουν πλέον εύκολα, αφού καλλιεργηθούν οι συνθήκες, για ενιαία Μακεδονία.
Βάσει της συμφωνίας και της ερμηνείας που θα κάνουν οι Σκοπιανοί θα έχουν δικαίωμα επέκτασης του όρου της εθνικότητος πέραν των συνόρων τους για να συμπεριλάβουν και περιοχές, πού κατά τη γνώμη τους, κατοικούν Μακεδόνες, οι οποίοι, κατά τη γνώμη τους, μοιράζονται την ίδια αναγνωρισμένη από εμάς ταυτότητα με αυτούς. Κίνδυνος υπαρκτός που αποτελεί και τη ρίζα του Σκοπιανού αλυτρωτισμού και την ύπαρξη μειονοτήτων.
Στην πράξη ο επινοημένος όρος «Βόρεια Μακεδονία» θα γλιστρήσει και θα καταλήξει τελικά με την “αναγνώριση” μας, σε «Μακεδονία». Έτσι τα οφέλη που θα προκύψουν για αυτούς θα είναι τεράστια, καθόσον, ανεξάρτητα το τι θα έχει γραφτεί στη συμφωνία, θα τους έχουμε μεταμοσχεύσει την Ιστορία μας, θα γίνουν φορείς του Μακεδονικού-Ελληνικού πολιτισμού και θα προβάλλονται ως γνήσιοι εκπρόσωποι του, παραποιώντας την αλήθεια και με τη βοήθεια τη Σκοπιανής έρευνας θα τους μεταφέρει πιο πίσω στην αρχαία εποχή, έστω και αν τώρα πανηγυρίζουμε ότι η αρχαία εποχή αναγνωρίζεται ως δική μας, όπως δηλώνουμε ότι το πετύχαμε με τη συμφωνία.
Έτσι η αβασάνιστη αποδοχή του ιστορικού νεολογισμού «Βόρειας Μακεδονίας», σε συνδυασμό με τη Μακεδονική εθνικότητα και Μακεδονική γλώσσα έχει ως αποτέλεσμα, είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε το αντιλαμβανόμεθα τώρα είτε όχι, εθνικές και πολιτισμικές διεκδικήσεις από τη μεριά των Σκοπίων.
Η αναγνώριση του Μακεδονικού έθνους είναι ιδιαίτερα εγκληματική και θα είναι απαρχή δεινών για τη χώρα μας. Θα δώσει την ευκαιρία και στους άλλους “φίλους” μας, στο ΝΑΤΟ να διατυπώσουν απόψεις και να θέσουν απρόβλεπτους όρους ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, διαφορετικούς από αυτούς που έχει θέσει η Ελλάδα στη συμφωνία και επεκτείνοντας τις απόψεις τους και για άλλες περιοχές.
Όσο για τους φίλους μας Ευρωπαίους πρέπει να μη ξεχνούν ότι αυτός ο τόπος μας, ο ελληνικός τόπος της ξακουστής Μακεδονίας, δεν κρατήθηκε μετά από συμφωνίες των Μεγάλων Δυνάμεων, απεναντίας ποτίσθηκε από το αίμα χιλιάδων αγωνιστών και του ελληνικού λαού που πολέμησε τους Τούρκους, τους ναζιστές Γερμανούς, τους Βούλγαρους κομιτατζήδες, τους κομμουνιστές της Βαλκανικής Ομοσπονδίας, είχε το μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων και κράτησε τη Δύση ελεύθερη.
Και τώρα καλούμεθα εμείς και το προτείνει με απύθμενη ελαφρότητα η ελληνική κυβέρνηση, η οποία δεν νομιμοποιείται να ισοπεδώσουμε δυστυχώς τις θέσεις μας. Να προικίσουμε τη διπλανή χώρα με λαθραίο όνομα, με λαθραία ιστορία, συνειδητή κλοπή της δικιάς μας, να αναγνωρίσουμε την ανύπαρκτη εθνότητα τους και την πλαστή ιστορική συνέχεια τους. Μία χώρα που δεν πρόσφερε τίποτε ιστορικά για την Ελευθερία της περιοχής.
Και να αναφέρουμε τον πολωνό κ. Τούσκ για τον τρόπο με τον οποίο θυμίζει στους σημερινούς Γερμανούς, τις καταστροφές και εγκλήματα που υπέστη η χώρα του η Πολωνία από τη ναζιστική Γερμανία, και πόσο αξιοποιεί και χρησιμοποιεί αυτές τις καταστροφές ο ίδιος για να εκμαιεύσει περισσότερα οφέλη για την πατρίδα του. Αναζητούνται για την Ελλάδα αντίστοιχες εθνικές συμπεριφορές από τους σημερινούς κρατούντες.
Θα μπορούσαν να λεχθούν πολλά ακόμα για τις ελλείψεις, τα κενά, τις γκρίζες ζώνες που παρουσιάζει η συμφωνία. Ένα είναι σίγουρο, ότι είναι μια κακή συμφωνία, η οποία θα μπορούσε να γίνει επωφελής και για τα δύο κράτη, εάν η Ελληνική Κυβέρνηση είχε συμπεριφερθεί τουλάχιστον με υπευθυνότητα, γνώση, εργατικότητα, επιμονή και διέθετε επαρκή χρόνο, χαρακτηριστικά τα οποία διαθέτει μια εμπορική εταιρία όταν στρέφεται κατά άλλης για σφετερισμό και παραποίηση εμπορικού σήματος και προϊόντων, χαρακτηριστικά που λείπουν από την Ελληνική Κυβέρνηση. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για το ιστορικό Έθνος των Ελλήνων, για την Ελληνική Μακεδονία.
Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου
Εντεταλμένος Σύμβουλος Πελοποννήσου
Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.
Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.
