Ο σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ των ΗΠΑ – Ρωσίας – Κίνας, αλλά και των χωρών – μελών της ΕΕ, είναι ο κύριος μοχλός των στρατιωτικών εξελίξεων στη γηραιά ήπειρο, τα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή.
Οι λαοί αντιλαμβάνονται ότι τίποτε καλό δεν προμηνύεται για τον τόπο τους, όταν τα κοράκια βάφονται άσπρα περιστέρια.
Πώς αλλιώς να ερμηνευτεί η μελέτη του Αμυντικού Κολεγίου του ΝΑΤΟ (κέντρο εκπαίδευσης, μελετών και αναλύσεων της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας), αναλύοντας τα ανταγωνιστικά συμφέροντα ισχυρών κρατών και κέντρων στην περιοχή, η οποία δημοσιοποιήθηκε μόλις τον περασμένο Νοέμβρη και έχει τίτλο: «Τα Δυτικά Βαλκάνια και η εκδίκηση της Ιστορίας».
Ούτε λίγο ούτε πολύ, τεκμηρίωσε τις προθέσεις για νέο γύρο επεμβάσεων.
Η μελέτη «αναπολεί» τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις τη δεκαετία του 1990, που σκόρπισαν το θάνατο και τον όλεθρο στην περιοχή και προσθέτει: «Δεδομένης της αποτελεσματικότητας των ευρείας κλίμακας παρεμβάσεων του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια πριν από είκοσι χρόνια, είναι περίεργο το γεγονός ότι η προβολή της σταθερότητας δεν περιλαμβάνει ρητά την πιθανή εξάπλωση ενός πλήρους φάσματος στρατιωτικών ικανοτήτων, για να επιτρέψει επαρκώς στη Συμμαχία να αντιμετωπίσει το ευρύτερο φάσμα προκλήσεων».
Ουσιαστικά προτείνει τη στρατιωτική εμπλοκή κρατών – μελών του ΝΑΤΟ ως ανάχωμα στη διείσδυση οικονομικών καπιταλιστικών συμφερόντων της Ρωσίας και της Κίνας στην περιοχή, με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς.
Οι ιμπεριαλιστές βαφτίζουν το κρέας ψάρι και τα κοράκια περιστέρια, με το ΝΑΤΟ να αναλαμβάνει το ρόλο του συντονιστή, μέσω του δόγματος «…της Επιβολής της Ειρήνης…», δηλαδή του πολέμου, ώστε να πειστούν ή να αναγκαστούν βίαια να υποκύψουν οι λαοί στις επιλογές τους.
Οι διαρκείς ασκήσεις, τα νέα στρατηγεία, μεγάλη συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων, η καταστολή, η τρομοκρατία και η φίμωση κάθε φωνής που αντιστέκεται, είναι μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση.
Η χώρα μας πλήρωσε με πολύ αίμα το τίμημα των αναδιανομών της ιμπεριαλιστικής αγοράς, της αλλαγής συνόρων, όπως επίσης και της συμμετοχής της σε επεμβάσεις και πολέμους.
Τι θέλαμε στη Χερσών – Σέρμπκα – Οδησσό – Σεβαστούπολη;
Γιατί, άραγε, ο ελληνικός στρατός «ανδραγάθησε» στις περιοχές αυτές της «Μεσημβρινής Ρωσίας», όπως καταγράφεται στα ντοκουμέντα της εποχής;
Σε αυτές τις περιοχές ο ελληνικός στρατός βρέθηκε για να καταπνίξει τη νεαρή σοβιετική εξουσία.
Στην επέμβαση ενάντια στη Σοβιετική Ρωσία πήραν μέρος 14 καπιταλιστικά κράτη, ανάμεσά τους και η καπιταλιστική Ελλάδα, υπό την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Τι θέλαμε στη μακρινή Κορέα;
Από τον πόλεμο στην Κορέα μέχρι την «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» των ΗΠΑ στις μέρες μας, πέρασε μισός αιώνας.
Ο στρατός της Ελλάδας συμμετέχει στις επεμβάσεις.
Περί τις 10.000 στρατιώτες και αξιωματικοί πήγαν στη μακρινή Κορέα, ενώ περί τις 20.000 στελέχη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων έχουν περάσει από τις διάφορες «ειρηνευτικές αποστολές» από το 1995 μέχρι σήμερα.
Ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, όπου έχουν εγκατασταθεί διάφορες μονάδες και στο Αφγανιστάν, ουσιαστικά συμμετέχουν ως στρατός κατοχής.
Είναι έγκλημα για τον ελληνικό λαό να στέλνεις τα παιδιά του στα σφαγεία του κάθε μακελάρη για δήθεν υπεράσπιση της ειρήνης.
Όταν ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γ. Στολτεμπεργκ αναφωνεί «…Υπάρχει ακόμα χώρος για περισσότερες σημαίες μπροστά από το Γενικό Στρατηγείο του ΝΑΤΟ», δεν εννοεί τίποτε άλλο παρά χιλιάδες νέα παιδιά σκοτωμένα για τα συμφέροντα της διεθνούς και ντόπιας αστικής τάξης.
Όταν η «κυβέρνηση της αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ συνταξιδεύει και συνεργεί με τα κοράκια του πολέμου, τότε έχουμε πλέον ταυτοποιημένη πολιτική ορολογία:
Ο ΣΥΡΙΖΑ στα αριστερά του πολέμου.
Το δεξί κέρας το έχουν οι άλλοι εταίροι, χρόνια τώρα.
Να γιατί είναι επικίνδυνοι, γιατί δεν έχουν μόνο λερωμένα χέρια, αλλά τα βάψανε με αίμα κιόλας.
Αεροπεζοναύτης
