ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΣΕ ΦΑΡΜΑΚΑ Το τελευταίο διάστημα στην Ροδόπη εκφράζεται μεγάλη ανησυχία από οικογένειες με μικρά παιδιά, ηλικιωμένους και άλλους ασθενείς που έχουν ανάγκη το φάρμακό τους λόγω της έλλειψης πολύτιμων φαρμάκων από τα συρτάρια των φαρμακείων, ακόμα και των πιο στοιχειωδών, όπως αντιπυρετικά και αντιβιώσεις.
Την ώρα που διάφορες ιώσεις “θερίζουν”, ιδιαίτερα στα σχολεία, οι ασθενείς «οργώνουν» τα φαρμακεία μπας και βρουν ένα κουτάκι που να ‘χει ξεμείνει σε κάποιο απ’ αυτά.
Κι όμως… Την ίδια στιγμή που παρατηρούνται τέτοιες ελλείψεις, οι φαρμακοβιομηχανίες δουλεύουν στο «φουλ». Στην Ελλάδα, μάλιστα, η παραγωγή τους δεν έχει μειωθεί καθόλου και παραμένουν από τους πιο «δυναμικούς κλάδους», όπως καμαρώνουν κυβέρνηση και φαρμακοβιομήχανοι.
Οι φαρμακαποθήκες επίσης συνεχίζουν απρόσκοπτα την επιχειρηματική τους δράση, με εκατοντάδες εργαζόμενους να δουλεύουν ακατάπαυστα για τη διακίνηση του φαρμάκου. Μάλιστα, στον πρόσφατο νόμο – έκτρωμα για τη δευτεροβάθμια περίθαλψη προβλέπεται η επέκταση της λειτουργία τους και τα Σάββατα, υποτίθεται για την απρόσκοπτη τροφοδοσία της «αγοράς φαρμάκου»!
Η «αγορά» όμως κάνει και πάλι το …θαύμα της, εξαφανίζοντας τα φάρμακα που έχει ανάγκη ο λαός.
Τα φάρμακα, ως ακριβοπληρωμένο από τον λαό εμπόρευμα, ακολουθούν κι αυτά τη διαδρομή που χαράσσεται από τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, στην αναζήτηση του μέγιστου κέρδους.
Και μπορεί οι εμπλεκόμενοι φαρμακοβιομήχανοι και φαρμακέμποροι να πετούν οι μεν τις ευθύνες στους δε, και η κυβέρνηση να καμώνεται ότι «παίρνει μέτρα», όμως το πρόβλημα διαρκώς επιδεινώνεται, αποδεικνύοντας ότι δεν οφείλεται σε κάποιες «στρεβλώσεις», αλλά στην «κανονικότητα» της αγοράς.
Τα φάρμακα, ως ακριβοπληρωμένο από τον λαό εμπόρευμα, ακολουθούν κι αυτά τη διαδρομή που χαράσσεται από τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, στην αναζήτηση του μέγιστου κέρδους. Και μπορεί οι εμπλεκόμενοι φαρμακοβιομήχανοι και φαρμακέμποροι να πετούν οι μεν τις ευθύνες στους δε, και η κυβέρνηση να καμώνεται ότι «παίρνει μέτρα», όμως το πρόβλημα διαρκώς επιδεινώνεται, αποδεικνύοντας ότι δεν οφείλεται σε κάποιες «στρεβλώσεις», αλλά στην «κανονικότητα» της αγοράς Το κριτήριο του μεγαλύτερου κέρδους βάζει παντού τη σφραγίδα του:
Από τη μία οι «παράλληλες εξαγωγές» που κάνουν οι φαρμακέμποροι, εξάγοντας φάρμακα σε χώρες που οι τιμές τους είναι υψηλότερες σε σχέση με την Ελλάδα, με συνέπεια στη χώρα μας να δημιουργούνται ελλείψεις, με τους εξαγωγείς βέβαια να απολαμβάνουν και τα ανάλογα οφέλη – κίνητρα, όπως είναι η επιστροφή ΦΠΑ κ.ά. Από την άλλη, με το ίδιο κριτήριο οι φαρμακοβιομήχανοι περιορίζουν τις ποσότητες φαρμάκων που «ρίχνουν» στην αγορά χωρών με πιο χαμηλές τιμές σε σύγκριση με άλλες αγορές, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται ακόμα μεγαλύτερες ελλείψεις, αφού παράλληλα οι φαρμακέμποροι συνεχίζουν τις εξαγωγές και από τις μειωμένες ποσότητες που παραλαμβάνουν.
Επομένως, οι όμιλοι στην παραγωγή και εμπορία του φαρμάκου, που σε πολλές περιπτώσεις ταυτίζονται, θέτουν το εξής εκβιαστικό «δίλημμα»: Είτε θα γίνεται ακόμα πιο ακριβό το φάρμακο για τον λαό, με απευθείας πληρωμές ή αποζημίωση από τα ασφαλιστικά ταμεία, είτε με την «ελευθερία» της αγοράς θα το αποσύρουν και θα αφήνουν ξεκρέμαστους χιλιάδες ασθενείς και υγειονομικούς.
Στα παραπάνω δεν είναι «λύση» οι ολιγόμηνες απαγορεύσεις των «παράλληλων εξαγωγών» ή τα παζάρια γύρω από το πόσο θα κρατήσουν αυτές οι απαγορεύσεις. Τέτοιες προτάσεις, πέρα από υποκριτικές, αποτελούν και τον “φερετζέ” για να μένει στο απυρόβλητο η πηγή του κακού: Το γεγονός ότι το φάρμακο είναι εμπόρευμα, με τους ασθενείς μόνιμα χαμένους και τους ομίλους στην παραγωγή και εμπορία φαρμάκου μόνιμα κερδισμένους.
Στην επικίνδυνη κατάσταση που διαμορφώνεται για τον λαό, δεν χωράει τίποτα λιγότερο από την απαίτηση για επάρκεια όλων των φαρμάκων με ευθύνη της Κυβέρνησης, με απαγόρευση διά παντός των παράλληλων εξαγωγών, με μέτρα ώστε κάθε φάρμακο που εισάγεται να πηγαίνει στον ασθενή που το έχει ανάγκη απολύτως δωρεάν.
Οι μεγάλες ελλείψεις και το πανάκριβο φάρμακο φανερώνουν ταυτόχρονα τον πραγματικό αντίπαλο που πρέπει να στοχεύει η πάλη του λαού: Τον σημερινό τρόπο παραγωγής που έχει κριτήριο το μέγιστο κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων, την επιχειρηματική δραστηριότητα σε έναν από τους πιο ευαίσθητους τομείς για την υγεία και τη ζωή του λαού.
Αυτό το εμπόδιο είναι που πρέπει να φύγει από τη μέση, ώστε το φάρμακο να πάψει να αποτελεί εμπόρευμα, να είναι δωρεάν αγαθό για όλους και όχι πηγή πλούτου για λίγους, για να μπορούν οι εργαζόμενοι του κλάδου να εργάζονται με σταθερές σχέσεις εργασίας και δικαιώματα, με αξιοπρεπείς μισθούς, χωρίς εντατικοποίηση, χωρίς εξαντλητικά και “σπαστά” ωράρια, χωρίς τον φόβο της ανεργίας. *Ο Βαγγέλης Ευαγγελόπουλος είναι μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και Γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Ροδόπης του ΚΚΕ, πρώην φαρμακοϋπάλληλος.
Πηγή : www.paratiritis-news.gr [ https://www.paratiritis-news.gr/gnomes/gia-tis-elleipseis-se-farmaka/ ]
