Δημοσκοπήσεις, μια φωτογραφία της στιγμής ή ένα χρήσιμο εργαλείο, όπως τις αποκαλούν και οι οποίες όμως συχνά αμφισβητούνται, ενώ σύνηθες είναι το φαινόμενο πολίτες και κόμματα να είναι καχύποπτοι για την αξιοπιστία τους.
Είναι γεγονός πως οι δημοσκοπήσεις έχουν γίνει πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, αντί να αποτελούν εργαλείο πολιτικής ανάλυσης.
Για να δούμε όμως πόσο αληθινές αποδείχθηκαν οι προεκλογικές δημοσκοπήσεις στην Κύπρο;
Εκτέθηκαν εκ νέου οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, οι οποίες δεν κατόρθωσαν να προσεγγίσουν παρά στο ελάχιστο τα εκλογικά αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών της 5ης Φεβρουαρίου στην Κύπρο.
Κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου, πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από δέκα μετρήσεις οι οποίες αποτύπωναν έως και άνετη επικράτηση του υποψηφίου του ΔΗ.ΚΟ Νίκου Χριστοδουλίδη, με τον Αβέρωφ Νεοφύτου του ΔΗΣΥ να εμφανίζεται ως δεύτερο και τον Ανδρέα Μαυρογιάννη του ΑΚΕΛ να τίθεται εκτός διεκδίκησης της κυπριακής προεδρίας.
Ενδεικτικός είναι ο πίνακας των μετρήσεων του Ιανουαρίου για τον πρώτο γύρο των Προεδρικών Εκλογών στην Κύπρο…
Το αποτέλεσμα απείχε αρκετά από τα προγνωστικά μοντέλα που χρησιμοποιήθηκαν, καθώς ο Ανδρέας Μαυρογιάννης του ΑΚΕΛ (29,6%) όχι μόνο προσπέρασε τον Αβέρωφ Νεοφύτου (26,11%), αλλά τερμάτισε μόλις 2,4 μονάδες πίσω από τον πρωτοπόρο Νίκο Χριστοδουλίδη (32,04%).
Το παράδειγμα της Κύπρου έρχεται να προστεθεί στα αντίστοιχα των ελληνικών βουλευτικών εκλογών του 2019, με τις δημοσκοπικές εταιρείες να κάνουν λόγο για κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ όπου οι δημοσκόποι «έδιναν» ως φαβορί τον Λοβέρδο για να βγει εν τέλει ο Ανδρουλάκης, αλλά και στο δημοψήφισμα του 2015 όπου καταγραφόταν ευρεία επικράτηση του «Ναι», για να συμβεί εν τέλει το αντίθετο.
Το νέο δημοσκοπικό Βατερλό έλαβε χώρα στην Κύπρο, με τον «χορό» να ανοίγει τον περασμένο Μάιο, όπου παρουσιαζόταν ο Χριστοδουλίδης ως ακλόνητο φαβορί «παίζοντας» κοντά στην αυτοδυναμία (50%), καταγράφοντας… μισή την εκλογική επιρροή του Μαυρογιάννη, στον οποίον παρουσίαζαν ποσοστά που δεν ξεπερνούσαν το 17%.
Είτε ξεπερασμένες (με τον τρόπο που καταμετρούν), είτε «κατασκευασμένες», οι δημοσκοπήσεις φανερώνουν ότι αδυνατούν να πιάσουν τον πραγματικό «σφυγμό» του εκλογικού σώματος.
