ΠΑΝΔΗΜΙΑ – ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
(ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑ
«Αιών παις πεσσεύων», μας λέγει ο Ηράκλειτος!
Οι καιροί μας είναι καταφανώς αντιπνευματικοί, τα προβλήματά μας όμως ενέχουν αθέλητη πνευματικότητα, από τη φύση τους, παρ’ όλο ότι επλάτυνε πιεστικά ο υλικός κόσμος και μίκρυνε απελπιστικά ο πνευματικός!
Και σαν να μην φθάνουν όλα τούτα, η ανθρωπότητα τώρα καλείται να αντιμετωπίσει έναν αόρατο εχθρό, την πανδημία του Κορωνοϊού COVID-19, με ένα σύννεφο θανάτου πέριξ του τραχήλου μας!
Νέος ιός! Νέα δεδομένα, νέα φαινόμενα και περιμένουμε το «θαύμα»: το φάρμακο και το εμβόλιο!
Εκατόμβη νεκρών οι θάνατοι σε όλο τον πλανήτη, οι άδικα νεκροί όλου του κόσμου. Ένα spiral θανάτου να πλανάται πάνω από τον πλανήτη! Μάσκες, γάντια, αντισηπτικά, απολυμάνσεις στους δρόμους, στα πεζοδρό-μια, στα σχολεία, στα κτίρια!…
Μεταξύ κράσπεδου και ρείθρου αναπτύχθηκε η «πανδημία της αγάπης» και της χριστιανικής αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων στην καραντίνα και στην Ελλάδα των ελεύθερων κορωνοϊο-πολιορκημένων, στη χώρα του Ξένιου Διός, της φιλοξενίας και του Τουρισμού!
Περιοριστήκαμε και κλειστήκαμε στα σπίτια μας, αλλά δεν χωριστήκαμε! Αντίθετα, γνωριστήκαμε καλύτερα οι άνθρωποι! Ιδού η νέα πραγματικότητα λοιπόν!
Η Σοφία της Φύσης; Η Σοφία της Επιστημονικής Κοινότητας και της Ιατρικής! Η Σοφία του Ρήτορος από Άμβωνος και του πολιτικού από βήματος, καλούνται να επιφέρουν τα δέοντα αποτελέσματα για την επιδημία! Πολυποίκιλα τα προβλήματα της επανεκκίνησης, σε άπαντες τους τομείς, παντού και στη χώρα μας!
Σπεύδω να αναφερθώ τώρα στο τι θα συμβεί στον Τουρισμό στην Ελλάδα και να επικεντρωθώ στον Θρησκευτικό Τουρισμό στην Κορινθία.
Η σχέση μου με την Κορινθία ήταν και παραμένει βιωματική. Είναι σχέση ζωής. Την Κορινθία την «κουβαλώ» πάντα μέσα μου, σε όλες τις εκφάνσεις των δραστηριοτήτων μου.
Είμαι από τους ανθρώπους που έχουν ανίατα όνειρα.
Χαίρομαι που έλκω την καταγωγή από εκεί, κάθε φορά που αναφέρομαι στο Νομό μας.
Λοιπόν, εδώ ο λόγος υπάρχει. Ακόμα και σε μια εποχή που η ταξική μας κοινωνία αποτελεί, ούτως ή άλλως, την έσχατη βία για τον καθένα μας, εγώ παραδίδομαι στις σκέψεις μου.
Συνεχίζοντας την αρθρογραφία μου, όπως έκανα και με το πόνημα παλαιότερα για το: «Η ΚΟΡΙΝΘΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1821», θέλησα τώρα να «λοξοδρομήσω» και να καταπιαστώ με το: «Πάντων των εν τη Κορινθία διαλαμψάντων Αγίων» και τον Θρησκευτικό Τουρισμό…
Έτσι, αντλώντας Αγίους από το ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟΝ ΚΟΡΙΝΘΙΩΝ ΑΓΙΩΝ, θα σταθώ σε έναν απ’ αυτούς…
Καθότι στη δύσκολη και έσχατη εποχή μας, μόνο «τα πουλιά, τα παι-διά και οι Άγιοι έχουν ενδιαφέρον».
Θα σταθώ στον Άγιο Νικόλαο, τον επωνομαζόμενο «Άγιο Νικόλαο τον εξ Ιχθύος της Κορινθίας, τον Νεοφανή». Τον Άγιο Νικόλαο, που έλκει την καταγωγή από το Ψάρι Κορινθίας και να μιλήσω για την μνήμη του, που ήθλησεν στη Συλλιβρία, στη Κωνσταντινούπολη «το 1554 εν μηνί Φεβρουαρίω 14, ημέρα Πέμπτη και ώρα 6η».
Αλλά και να αναφερθώ σε πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις, σχέσιν έχοντα με το χωριό του, αλλά και με όλα εκείνα τα γεγονότα –άγνωστα στο ευρύ κοινό– για τον περί ου ο λόγος…
Και ιδού λοιπόν σήμερα που πέφτουν σαν τα πέπλα της Σαλώμης, ολοένα και περισσότερα θέματα και προβλήματα στο τραπέζι, για συζήτηση και λύση, ο Θρησκευτικός Τουρισμός…
Βιάζομαι να δώσω εξηγήσεις για τον προκλητικό αφορισμό, πριν κιόλας μου ζητηθούν. Καθότι φτιάξαμε έναν παράδεισο… για να μπορούμε να αγναντεύουμε την κόλασή μας!!!
Οι καιροί ου μενετοί!
Καιρός μεγάλης στέγνιας η εποχή μας. Περνούν τα χρόνια απαλά. Τα πρόσωπα που αγαπήσαμε ολοένα λιγοστεύουν. Αντισταθείτε αδελφοί και εσείς εκεί στο εξωτερικό, που κουβαλάτε ακόμη την Ελλάδα μέσα σας!…
Το Ψάρι Κορινθίας είναι κιόλας πολύ «μακρυνό» σ’αυτό το διαμέρισμα όπου το φεγγάρι τώρα, στις κρύες νύκτες, «μοιάζει βαμμένο στο αίμα της νέας λύκαινας»!…
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου του εξ Ιχθύος της Κορινθίας, ο μοναδικός φερώνυμος ναός στον κόσμο, στέκει και υπερυψούται εκεί, έχοντας υπό την «σκέπη των πτερύγων του» το χωριό του.
«Μέσα του», υπάρχει παραφρασμένη η κατά Rolan Bart, τριλογία της κοινωνικής επιθυμίας: του απέριττου, του κοσμικού, του άγιου!…
Έχω την γνώμη πως όσο περνά ο καιρός, αυτή η εκκλησία θα κερδίζει πόντους και μετοχές στο χρηματιστήριο της τέχνης, τονίζοντας πως ο Παράδεισος δεν είναι επουράνια ανταμοιβή, αλλά επίγειο δικαίωμα.
Γιατί σε πείσμα κάποιων «ασεβούντων Σαδδουκαίων» που τον θέλουν ξωκλήσι, καθώς σήμερα μέσα στην ραγδαία σκέψη, που πλήττει την ευαισθησία μας, πραγματοποιείται εξωραϊσμός του, ένθεν κακείθεν.
Αλλά και με την αγιογράφηση που σχεδόν ολοκληρώθηκε, αγκαλιά-στηκε συγκινητικά από το σύνολο του χριστεπώνυμου πληρώματος, δίνοντας έτσι μια τελείως διαφορετική διάσταση και με τις αρκετές αγιογραφίες «άσημων» αγίων και οσίων. Πραγματικά μοναδικό αποτέλε-σμα!…
Έτσι, το 1968 συνιστάται «ΕΡΑΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΕΓΕΡΣΕΩΣ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΦΑΝΟΥΣ», με τις υπ’ αριθμ. 32811 και 65140/1968 αποφάσεις του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων με πρωτοβουλία των Νικ. Θ. Παπαδημητρίου και Παντ. Θ. Παπαδημητρίου και ταμία τον Ιωάννη Γ. Πιντέρη, επίτιμο Γενικό Δ/ντή του Λογιστηρίου του κράτους, τότε.
Σαν σε πολύ μακρινή ανάμνηση θυμάται ο γράφων τις διηγήσεις του προσφιλούς πατρός του, για το γεγονός ότι δεν προχωρούσε τάχιστα η οικοδόμηση της εκκλησίας, ελέω διαφόρων κωλυμμάτων…
Ήτο Μάης του 1968, κοντεύει να βγει η άνοιξη και η «χλωρίδα και πανίδα» της καθεστηκυΐας τάξης δεν λέει να ανθίσει!…
Το Χωριό ωσεί κορυδαλλός, επιχειρεί να «κελαηδήσει» αλλά ο σκληρός Απρίλης καταφθάνει με βήμα ταχύ για να βάλλει τέρμα στην χειμερινή σεζόν. Το κτίσιμο του ναού σταματά προσωρινά. Περπατώντας τότε στο χωριό, διαπιστώνεις την αισθητή επέλαση της ανοίξεως, «βλέποντας» την ατίθαση εσθήτα του έαρος, να σκεπάζει όμορφα αυτό το χώρο.
Τότε είναι που η εννιάχρονη ΕΙΡΗΝΗ ΛΕΓΓΑ-ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ θα μας διηγηθεί κάτι το αξιοθαύμαστο.
Το μεγαλύτερο χάρισμα της Ειρήνης είναι η ειλικρίνεια. Ολόκληρη μια αθωότητα! Τούτο είναι φανερό και για έναν ανίδεο ακόμα… Έτσι λοιπόν, εκμεταλλευόμενος σχεδόν κυνικά αυτή τη διαπίστωση, επιδόθηκα στην σκόπευση «υψηλού στόχου», ζητώντας της να θυμηθεί το όραμά της.
Και η Ειρήνη στάθηκε μετά παρρησίας, θα έλεγα, στο ρόλο του «στόχου», σαν να’ξερε ίσως ότι ήταν αυτός ένας οδυνηρός τρόπος για να πει τι είχε δει τότε, τον Μάιο του 1968, έχοντας πολλές ενστάσεις γι’ αυτό που κάνει!!…
Και ιδού τι μας διηγήθηκε, έμπροσθεν του συζύγου της Βασίλη, της κόρης της, της πεθεράς της και του γαμβρού της, ένα κυριακάτικο μεσημέρι, στο σπίτι τους:
«Ήταν 5 η ώρα το πρωί, εννέα χρόνων εγώ τότες, πηγαίνω να βοηθήσω στην ετοιμασία για το σκάρισμα των προβάτων. Ξάφνου, πάνω από την Γκορτσιά, που βρίσκονταν πλησίον του κτίσματος της οικοδομής του ναού, βλέπω μια φωτεινή ανθρώπινη μορφή, μ’ ένα μεγάλο φωτοστέφανο.
Το προσέχω εκστασιασμένη. Ρίχνω το βλέμμα του αλλού. Ξαναγυρνώ στο δένδρο, αντικρίζω πάλι το ίδιο θέαμα. Παραμένω σιωπηλή για λίγο και τρομαγμένη, παιδίσκη ούσα… φωνάζω έντρομη την μητέρα μου και της το δείχνω…
Συνεχίζω τη μέρα μου πηγαίνοντας στο σχολείο. Την επόμενη μέρα θα ξαναντικρύσω το απόγευμα, το ίδιο ακριβώς όραμα… Την μεθεπομένη, θα το ξαναδώ το μεσημέρι, στο ίδιο ακριβώς σημείο, με τον ίδιο απαράλλαχτο τρόπο, με το ίδιο δέος!!…
Πρέπει να πω εδώ, πως στην οικογένειά μου δεν ήσαν τόσο θρησκευό-μενοι για να είμαι επηρεασμένη, καθώς και εγώ πήγαινα στην εκκλησία μόνο με το σχολείο, διότι βοηθούσα με την αδελφή μου στις πολλές δουλειές, στο σπίτι και στα πρόβατα.
Το συγκεκριμένο διαδίδεται, στόμα με στόμα. Μαθαίνοντάς το ο παπα-Τάκης, με φωνάζει στην εκκλησία της Παναγίας, ζητώντας μου να του διηγηθώ τι ακριβώς είχε συμβεί. Έντονα προβληματισμένος ο παπάς, με παρακαλεί να του δείξω σε ποια εικόνα που βλέπω μπρος μου μέσα στην εκκλησία, έμοιαζε αυτό το οποίο είχα δει… Αφού παρατήρησα με προσοχή όλες τις εικόνες, του δείχνω μία, λέγοντάς του, αυτή!…
Η εικόνα εκείνη απεικόνιζε τον Άγιο Νικόλαο τον Νεοφανή, όπως μου είπε τότε ο παππούς. Τον Άγιο Νικόλαο εγώ, μέχρι τότε δεν γνώριζα διόλου, καθώς στο σπίτι μας δεν μιλούσαμε για τέτοια θέματα… Από τότε και ύστερα έμαθα κι εγώ για τον Άγιο, πως η εκκλησία που κτίζονταν και ήταν στα θεμέλια κοντά στο πατρικό μου σπίτι, θα ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο…».
Μετά από αυτό, προβληματισμένοι οι εμπλεκόμενοι, καταβάλλουν προσπάθειες για την συνέχιση του έργου, με γρηγορότερους ρυθμούς, για να φτάσουμε στο σημερινό εντυπωσιακό αποτέλεσμα, που όμως απαιτούνται αρκετά ακόμη, όπως μονολεκτικά αναφέρουμε:
- Εργασίες αποκατάστασης εξωτερικού χώρου του Ναού.
- Αγορά εφαπτόμενων με τον αύλιο χώρο της εκκλησίας οικοπέδων και χωραφιών.
- Εφαρμογή και υλοποίηση της μελέτης σχεδίου του Πολιτικού Μηχανικού συμπατριώτη μας, αείμνηστου Βασίλη Παν. Πανόπουλου, από την Πάτρα.
- Αποπεράτωση Αγιογράφησης.
- Μόνιμη παραμονή της Ιεράς Κάρας του Αγίου στο Ψάρι.
Σαν αποτέλεσμα όλων των ανωτέρω, οι πάντες έχουμε γίνει μάρτυρες, κάθε πρώτη Κυριακή εκάστου Ιουνίου να τιμάται η «ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΦΑΝΟΥΣ» με συρροή πλήθους πιστών να τιμήσουν τον Άγιό μας, τονώνοντας τον Θρησκευτικό Του-ρισμό.
Δέον να αναφέρουμε –όπως ήδη έχουμε σημειώσει στα Εισαγωγικά– πως την 6-6-1992, το Διοικητικό Συμβούλιο της «ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΨΑΡΙΩΤΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ», με τις αποτελεσματικές προσπάθειες του Προέδρου του, κ. Δημήτρη Π. Δημητράκη, επισκέφθηκε την γενέτειρά του, η Ιερή Κάρα του Αγίου Νικολάου, από την Μονή του Μεγάλου Μετεώρου, για διήμερο προσκύνημα, όπου πραγματικά εξελίχθηκαν εκεί σκηνές απείρου κάλλους και συγκίνησης, όπως οι παλαιότεροι ενθυμούμεθα, αλλά και οι νεότεροι πρέπει να γνωρίζουν.
Η Ιερή Κάρα του Αγίου ξαναήλθε στην Κορινθία και το 2014, υπό τις άοκνες προσπάθειες του Προέδρου της «ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΨΑΡΙΩΤΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ», κ. Παναή Σπυρίδωνα. Για δεύτερη φορά, επί τριήμερο με πάνδημη συμμετοχή κλήρου και λαού, ολοκλήρου του Νομού μας.
__Άρθρο Άρης Σκούρτης
_________________________
* Ο κ. ΑΡΗΣ ΣΚΟΥΡΤΗΣ είναι ανώτερο τραπεζικό στέλεχος.
