Ο Κόσμος μας της Δυτικής ηγεμονίας του καπιταλισμού των ΗΠΑ και της Ευρώπης είναι ένας κόσμος που ψυχορραγεί και ένας νέος κόσμος αναδύεται από τις στάχτες και τα ερείπια του Δυτικού πολιτισμού, με τα χρώματα της Κίνας και με εντελώς διαφορετικές προδιαγραφές. Η Κίνα, πλαισιωμένη με άλλες ασιατικές οικονομίες, καλπάζει ακάθεκτη προς την κατάκτηση της Γής. Η Κινέζικη παγκοσμιοποίηση χτίζει τα θεμέλια της στον νέο δρόμο του μεταξιού και υπόσχεται να εξασφαλίσει στις αναπτυσσόμενες οικονομίες ένα καινούργιο και ολοκληρωμένο Σχέδιο Marshall.
Σε αντίθεση με την απερχόμενη παγκοσμιοποίηση η Κίνα δεν επιδιώκει τη μεγιστοποίηση του κέρδους αλλά την παγκόσμια εξουσία. Ωστόσο, το σύνδρομο της παγίδας του Θουκυδίδη έχει ήδη αναπόφευκτα εισχωρήσει στις σχέσεις ΗΠΑ και Κίνας κορυφώνεται με τον μεταξύ τους εμπορικό πόλεμο. Δεν αποκλείεται δυστυχώς η πιθανότητα ενός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου, που θα σημάνει τέλος εποχής για το Πλανήτη.
Η προετοιμασία υποδοχής της Κίνας στην κορυφή της πυραμίδας του κόσμου συνδυάζεται με μία σειρά κοσμογονικών αλλαγών, που κονιορτοποιούν σύνολο κανόνων της παρακμασμένης Δύσης, χαράσσοντας νέους ορίζοντες με την μορφή νεοτερισμών, που ήδη αλλάζουν την καθημερινότητά μας. Πρόκειται για τη θριαμβευτική επάνοδο στο προσκήνιο βασικών αξιών, που υποβαθμίστηκαν στους χρόνους της παγκοσμιοποίησης, όπως η εθνική ταυτότητα, τα εθνικά σύνορα και το εθνικό κράτος, καθώς και η υποχώρηση της προσπάθειας δημιουργίας παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Πρόκειται επίσης, για τα ρομπότ που κατακλύζουν τη Γη, υποκαθιστώντας την ανθρώπινη εργασία ακόμα και τις πιο ευαίσθητες και απαιτητικές της μορφές, γεγονός που καθιστά επιτακτική τη λήψη έγκαιρων μέτρων, ώστε να αποφευχθεί η δημιουργία μιας κοινωνίας του 1/10. Και τέλος, πρόκειται για τη δική μας φιλελεύθερη δημοκρατία, που μεταλλάσσεται ταχύτατα σε ανελεύθερη δημοκρατία. Ωστόσο, οι δικές μας επιλογές θα καθορίσουν τελικά αν ο νέος κόσμος θα πλησιάζει προς τον παράδεισο ή προς τη κόλαση.
Μια πολύ αξιόλογη προσέγγιση για το θέμα, έκανε με το έργο του ο Τζιοβάνι Αρίγκι που αποτελεί έναν σημαντικό σταθμό στη σύγχρονη μαρξιστική ή μάλλον μεταμαρξιστική σκέψη ως προς την ανάλυση του σύγχρονου καπιταλισμού, προπαντός σε ό,τι αφορά στη διαύγαση* των κύκλων της καπιταλιστικής επέκτασης και της ανάλυσης των φαινομένων όπως η ανάδυση της Κίνας ως αυτόνομου παγκοσμίου πόλου ισχύος και το πέρασμα από την μονοπολική παγκοσμιοποίηση σε έναν πολυπολικό κόσμο. Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια της ζωής του, ο Αρίγκι επικεντρώνεται σε μια συστηματική θεωρητική επεξεργασία του ιστορικού καπιταλισμού, και του Κινέζικου φαινομένου.
Ο Τζοβάνι Αρίγκι είναι από τους λίγους στοχαστές του Ιταλικού 1968 που συνέχισε την κριτική του δραστηριότητα του, αρνούμενος να υποκύψει στις σειρήνες της αμερικάνικης παγκοσμιοποίησης. Την ιδία στιγμή που σύγχρονοι του, και κάποτε συναγωνιστές, πανηγύριζαν για την έλευση του νέου θαυμαστού κόσμου της αμερικάνικης αυτοκρατορίας, ο Αρίγκι ήταν από εκείνους που υποστήριζαν με συστηματικά επιχειρήματα, βασισμένα σε ιστορικά και σύγχρονα πραγματολογικά τεκμήρια, ό,τι η μπελ επόκ της παγκοσμιοποίησης δεν συνιστά παρά το φθινόπωρο της αμερικάνικης ηγεμονίας και ταυτόχρονα, την απαρχή της μετάβασης σ’ έναν χαοτικό, πολυπολικό κόσμο.
Και βέβαια, όχι χωρίς κόστος,(Πρώτο θύμα το περιβάλον). Εντούτοις, η πηγαία σεμνότητα του δεν του επέτρεψε ποτέ να διεκδικήσει δάφνες επιβεβαίωσης των απόψεών του, μολονότι ευτύχησε να προλάβει τις εξελίξεις οι οποίες τον δικαίωσαν.
*διαύγαση- διαυγάζω: κάνω κάτι καθαρό- διαυγές.
Σαμοϊλης Χρύσανθος. Γενικός Γραμματέας Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Κορίνθου.
